Fotobron: Pixabay.com
Ons wijkje in het Haagse Zuiderparkkwartier was in de zestiger jaren een muzikaal Eldorado. Om te beginnen woonde Willy Wissink aan de overkant bij ons in de straat.
Willy was sologitarist en oprichter van Willy and his Giants, samen met de Tielman Brothers een van de founding fathers van de Rock&Roll in Nederland.
Met het oog op de avondrust repeteerde de band overdag in het zijkamertje van de ouderlijke benedenwoning en regelmatig rolde hun eerste hit, ‘Ajoen, Ajoen’ over de klinkers. De echo gierde, de ruiten trilden en bij melkboer De Haas klaagden de klanten over die teringherrie.
Wij lagen onder het raamkozijn en probeerden af en toe door de vitrage te loeren. Als een van de bandleden je in de smiezen kreeg, werden de overgordijnen met een ruk gesloten. Geen pottenkijkers.
Een portiek naast ons oefende de eerste slaggitarist van The – toen nog- Golden Earrings zijn riffs in de zomer voor het open raam. Dit tot ongenoegen van zijn vader die hem voor de ondergang behoedde door verdere deelname aan de band te verbieden.
Zijn ‘studie’ dreigde in gevaar te komen. Ik gok; nu gepensioneerd accountmanager Gamma hang- en sluitwerk. En een paar foto’s in een beduimeld album.
Diezelfde Earrings repeteerden vlakbij in een keldertje met een klein klapraampje, waar wij languit op de stoep op ons buik voor lagen. George kwam regelmatig bij ons in de straat, hoog Puch-stuur op zijn fiets gemonteerd. Haar altijd langer, schoenen (Clarks) altijd hipper. Meisjes, altijd meer…
Dan was er nog Joop Oonk van de Jumping Jewels (van nog een tijdje met Willeke Alberti) en twee straten verderop John van Leeuwarden alias Johnny Lion (van Sofie van Kleef, modechick met een rietje). Genoeg munitie om nu als correspondent in Boulevard menig ranzig hoekje mee te vullen. Maar toen had je alleen nog Herman Stok. Een Verlinde avant la lettre, met ‘Top of Flop’.
Als toetje woonde de oma van Kees van Kooten bij ons om de hoek en zagen we hem in zijn clichémannetjes-tijd regelmatig voorbij komen. Beroemdheden alom dus.
En dan zou ik mezelf nog bijna vergeten. Virtuoos luchtgitarist, ook op het badmintonracket, tevens imitator van een uitzinnig stadion. Op het stille toilet, waar het zo lekker resoneerde als ik de lucht heel langzaam uit mijn keel liet ontsnappen.
Eerste single ooit gekocht: Golden Earring, Please Go…
Goh… George… wat een K-bericht… wat zonde…
