Fotobron: Pixabay.com
Die beelden van 90 plussers, buiten in een meters lange rij voor de vaccinatiestraat. Brabanthallen, Den Bosch.
‘Zegt u, meneer Overbeet? Goh, 93 alweer? Koud… Tja, de huisarts komt alleen bij u thuis als u echt ziek bent, prikken doen we hier.’
Het regent, het is een graad of 5. Ik zie een enkele paraplu, hier en daar een mondkapje en een onderlinge afstand van een centimeter of 40.
Sommigen steunen op een rollator, anderen hangen aan de arm van zoon of (meestal) dochter. Als de COVID ze niet klein krijgt dan ‘n griepje wel.
Er wordt gekeuveld, en zacht gemord.
De jukebox in mijn achterhoofd speelt een oud luisterliedje. Peter Blanker: ‘Adem mijn adem’.
Maar dat kan beter, denkt de GGD.
Schiphol, storinkje… alle admini moet met de hand.
Stampvolle hal, men hijgt in elkaars nek, medewerkers zonder kapje slalommen tussen de menigte door met flesjes water…
‘Even doorzetten ,evrouw Terbeen. Uw heup..? Tja we hebben allemaal wel wat. Hoe denkt u dat ik ’s avonds op de bank zit?’
Hier en daar zijgt een krasse knar ineen.
Holland, gidsland, voorbeeld voor de wereld.
Maar het kan NOG beter, denkt de GGD.
De zwaargewichten onder ons krijgen te horen dat ze ‘in aanmerking’ komen voor een derde prik. Toe maar, het kan niet op!
De eerste vaccinatie is met een te korte naald gegeven.
Ik las het en dacht: Leuk, toepasselijk, zeker de Speld!
Maar het klopt! HET KLOPT!
De korte prikker kwam niet bij de spier, vanwege dik en vet.
Dertig regio’s, overlegorganen, hoofden, locatiemanagers, prikkers, koffieautomaten, vrijmibo’s…
Nooit aan gedacht.
En zo gaat het improvisatiefestival maar verder.
Evenementen ook bij u in de buurt!
Een nieuwe routekaart, een nieuwe strategie, nieuwe golf, nieuwe mutaties, nieuwe kleuterpraat, nieuwe beeldspraak: ‘Alleen samen zorgen we ervoor dat het virus door het ijs zakt.’
‘ Het virus geeft geen ijsvrij.’
Ik ben ZOOO moe!
