Van ons, voor jullie...
Fotobron: Pixabay.com
Het is dus complimentendag… geweest
En was dat nou zo moeilijk te onthouden?
Terwijl ik nog wel zo op u vertrouwde
Want ik neem aan dat u mijn versjes leest
Maar niks na al dat ploeteren en zwoegen
U kunt me verder wat, nou tot genoegen!
Elke week in je mailbox!
Omdat het altijd korter kan. Vandaag: diplomatieke hufterigheid.
Een verwarde man deed verwoede pogingen om het 8 uur journaal te halen en dat is hem uiteindelijk bijna gelukt. De rest van de avond domineerde zijn strapatsen het nieuws in Nederland.
"Ik kan niet wachten op je blog over Vaderdag!" Nou. Bij deze.
Dus toch. Winter is coming.
Iedereen is goed zoals hij is, hoor je nogal eens beweren. Klinkt mooi. Als iets waar je het bijna niet mee oneens kunt zijn. Niet openlijk tenminste. Maar het klinkt toch een beetje raar. Alles kan immers altijd beter! Het idee erachter lijkt te zijn dat je er weinig aan kan doen zoals je bent. En dat valt nog maar te bezien!
Stonden er ineens weer twee mannen in beeld, waardoor mijn kerstboom zichzelf spontaan ging aftuigen. “Laat onze feestdagen geen feestdagen voor het virus worden.” Het was al te laat. Alle naalden en ballen lagen al op de grond.
