Bron: Photo by hotblack at Morguefile.com
De verkiezingen, ik vind daar wat van. Of liever gezegd: ik vind het helemaal niks. Mijn neiging om niet te stemmen is gigantisch. Waarom? Omdat ik niet de indruk heb dat er ook maar één enkele partij is, die mijn belangen enigszins behartigt. Die staat waarvoor ík sta. Die van wanten weet. En waarvan ik de indruk heb dat ie ook maar íéts zinnigs op gaat leveren.
Er is ook geen enkele lijsttrekker waarvan ik zeg: “Ja, die lijkt me wel verstandig, daar zou ik eventueel op kunnen stemmen.” In mijn ogen zijn het allemaal verstandeloze idioten; het hele spectrum, van asociale azijnpissers tot misogyne malloten, van discriminatoire denkduikers tot kapitalistische koekenbakkers, is pérfect afgedekt. Maar het normatieve huis-tuin-en-keukenverstand ontbreekt werkelijk elke politicus daar in het Haagsche.
Maar als ik mijn ongenoegen openlijk ventileer en meld dat ik eigenlijk gewoon maar niet ga stemmen, krijg ik de volle lading. “Jij verloochent de democratie!” En: “Onze democratie is een groot goed! En jij waardeert dat niet eens! Wil jij dan liever een dictatuur?”
Nee. Maar we hébben helemaal geen democratie. Wij hebben hooguit een – niet functionerende – particratie. Een land dat bestuurd wordt door een handjevol idealistische, doorgesnoven open-deur-partijen. Een politiek zootje ongeregeld, dat totáál geen afspiegeling is van die ‘doorsnee samenleving’.
“Wilt u ook sociale en financiële gelijkheid voor iedereen, de afschaffing van dierenmishandeling, geen discriminatie en meer privacy? Stem dan op ons!”
Nee, ik wil een bak met geld, het liefst ten kosten van anderen. En ik wil af en toe een kitten door de ruimte schoppen en iedereen mag álles van me weten en me veroordelen op grond van mijn witte-man-zijn en mijn seksuele voorkeuren. Nou goed?
(Voor alle chronisch gekwetsten en serierapporteurs onder ons: dat was sarcasme – zo ben ik niet echt)
Gooi al die holle frases en al het populistisch gepruts op een hoopje en hoppa, daar heb je ons politieke landschap. En dáár moet ik (als niet-risicogroepslid) de 17e op stemmen? Waarom? Omwille van een feitelijk niet bestaande democratie?
Ook krijg ik steeds weer het volgende, verwijtende non-argument: “Als niemand goed genoeg voor jou is, dan begin je toch lekker je eigen partij?”
Ja joh, tuurlijk! Als ik naar de autodealer ga en geen enkele auto in de showroom kan mij bekoren, dan kies c.q. koop ik er toch ook geen? En als die dealer me ook nog eens na brult, dat ik dan maar mooi mijn eigen auto moet bouwen, ben ik helemáál klaar. Dan maar geen auto.
Zo ook met de huidige politieke partijen en hun kandidaten. In een ware democratie zou je toch ergens iemand moeten kunnen ontwaren, wiens uitspraken en gestelde doelen een klein beetje stroken met jouw belangen en opvattingen? Iemand waarvan je tenminste zou kunnen vermoeden dat diegene jou min of meer adequaat kan vertegenwoordigen, al is het maar op een paar van de voor jou relevante punten? Die onverhoopt toch nog enig logisch denkvermogen blijkt te bezitten?
Maar nee. Die is er niet.
Dus óf ik ben – als alleenstaande, (semi-)sociale, hard werkende, klimaatbezorgde pappie en zzp’er die géén arbeidsongeschiktheidsverzekering of vaccin door de strot geduwd wil krijgen, maar óók niet op de Baudetterige bullebakken dezer wereld wil stemmen – zó ontzettend raar dat ik absoluut niet binnen het Nederlandse volksbeeld pas, óf het politieke aanbod voldoet niet aan de leiderschapsvraag van de huidige maatschappij.
Het enige alternatief, een lottocratie, is nu eenmaal lastig door te voeren en blanco stemmen werkt ook al niet; dan belandt je lege stem alsnog gewoon bij de grootste partijen. En dat is nu precies wat je níét wilt. Een proteststem op kleine partijen: dito euvel.
Wat is dat dan voor “democratie”? Juist. Géén.
Daarom wil ik de mogelijkheid om negatief te kunnen stemmen; stemmen op een partij waarvan je vindt dat die absoluut weg moet. Rapportcijfer -1. In een echte democratie moet je als alternatief toch óók kunnen kiezen wie je absoluut NIET wilt? Wegstemmen, die hap! Net als bij Idols of X-factor; je bakt er geen zak van, dus oprotten.
Als dan bijvoorbeeld een half miljoen mensen onverhoopt tóch (positief) op Rutte stemt, maar ook een kwart miljoen tegen (negatief), dan houdt meneer per saldo enkel dat andere kwart miljoen over. Dat vertegenwoordigt dan het aantal zetels.
Ik geef toe dat ‘t plan nog iets beter uitgewerkt moet worden, maar ik denk ook dat de opkomst dan ook ineens véél hoger zou liggen. Want ein-de-lijk mag je kiezen wat je per definitie NIET wilt. Hoe fijn is dat? Dat zou toch véél democratischer zijn? En de lege zetels in de Kamer blijven dan natuurlijk ook dat: leeg. Want dat is het deel van de bevolking dat zich door werkelijk niemand vertegenwoordigd voelt. Een veeg teken. En heerlijk rustig, zo’n lege Kamer.
Misschien moet ik dat oprichten van een eigen partij toch nog maar eens goed overdenken.
Ik weet het; ik begin de Karma Partij.
“Wat kies jij?”
“Karma.”
Laat Karma haar werk maar doen. Klinkt als zéér rechtvaardig.
Ik ben een fan van feudalisme/absolute Monarchie… elke keer als ik dat zeg.. dan kijkt men me raar aan… en zegt: ”waarom? dat betekent dat je niks te zeggen hebt” en dan ik: ”Alsof het nu al goed is. met Feudalisme/Absolute Monarchie weet ik tenminste waar ik sta.”