Bron: Pixabay.com
“Dag meneer De Jonge. Leuk u hier in dit parkje aan te treffen. Wat dacht u? Ik trek mijn stoute schoenen aan en ga hier op een bankje zitten? Mag ik u trouwens wat vragen stellen?”
“Jouw humor trekt echt volle zalen hè? Je lijkt die Martijn Koning wel die eigenhandig Baudet een zetje gaf in de peilingen. Maar goed, ik zeg alleen iets off the record, ja!! Wil je trouwens ook een biertje? Ik heb er nog een paar in mijn tas. Heb ik over van de lunchpauze.”
“Ja fijn, dank u. Hoe kijkt u nu terug op het afgelopen jaar? En dat burgers die ooit het voormalig draagvlak vormden, helemaal klaar zijn met alle maatregelen?”
“Off the record? Ik ben er óók he-le-maal klaar mee. Dat eeuwige begrip hebben voor de horeca, de winkeliers en met die 18 miljoen stuurlui aan de wal. Schei toch uit man! Ik ben er mee gestopt om daar nog enig begrip voor te hebben. Ik bedoel; dat gezeik van die horeca dat de terrassen weer open moeten en dat dat veilig kan. Schei nou toch uit. Nog steeds sterven er te veel mensen op de I.C’s door dat verrekte coronavirus. De ic-verpleegsters en ander zorgpersoneel zijn tot op het bot uitgeput en gestrest. En dan willen we met z’n allen met alle geweld naar een terras? Waar gaat dit nog over?
En dan die jeugd. Kom op jongens, googel eens naar de Tweede Wereldoorlog. Kijk wat de jeugd toen had. Of liever, NIET had. Die hadden toen geen televisie, radio, telefoon, laat staan mobieltjes. Geen geld voor een krant, lekke daken, buiten naar de plee om te pissen, één keer in de veertien dagen een schone onderbroek en één keer in de week een gekookt ei met geraspte brandnetels. En dat vijf jaar achter elkaar hè! Misschien leer je dan dat de wereld nu eenmaal niet maakbaar is.”
Die mobieltjes ja, daarmee heb je goed punt Paco.
En dan die stoute schoenen? Het zijn gewoon teringschoenen die hij draagt!
Maar verder weer toppie geschreven.