Afbeelding van Daniel Neiva Dan Neiva via Pixabay
Via de chatfunctie van een online kinderspel werd hij benaderd. “Vrienden worden?” Vrolijk accepteerde hij het verzoek. Daarna ontplofte de chatbox.
Zijn nieuwe vriend zegt ook 11 te zijn en het begon onschuldig. Met verhalen over huisdieren, kletsen over het weer. Maar vrij snel werden de teksten dubbelzinnig. 18+, zelfs. En, om niet afhankelijk te zijn van de chatbox, werden telefoonnummers uitgewisseld. Nu kunnen ze met elkaar bellen.
Op de WhatsApp is het hek van de dam.
De eerste afbeeldingen van erecties werden verzonden. De onzichtbare vriend gaf toe dat hij al 28 was. En hij liet weten dat er wit spul uit zijn piemel vloeit, iedere keer als hij met zichzelf bezig was. “Doe jij dat ook weleens? Komt er bij jou ook wit spul uit? Oh, je bent pas 11. Komt nog wel. Maar speel eens met jezelf?“
En toen een foto van een erectie, met op het dijbeen een lading sperma.
Het kind is 11. Weet zich geen raad met de foto’s en met de teksten. Enerzijds is het spannend, anderzijds voelt het zó verkeerd. Maar het is een vriend. En hij heeft zo weinig vrienden. Daarbij is ‘nee’ zeggen zó verschrikkelijk moeilijk als je 11, eenzaam en onzeker bent. Dus op de vraag “film het eens als je met jezelf bezig bent?” geeft hij ten langen leste maar gehoor.
De gesprekken gaan van kwaad tot erger. De 28-jarige man stuurt zelfs screenshots van gesprekken met andere kinderen, die wél naaktfoto’s van zichzelf sturen. “Zie je, iedereen doet het.”
“Vooruit dan maar,” denkt het 11-jarig ventje.
De jongen heeft per ongeluk expres zijn WhatsApp open staan als hij zijn telefoon aan zijn ouders geeft. Het gevoel dat zijn vriend slecht is overheerst, en hij wil uit de nachtmerrie stappen.
Bron: Pixabay
De politie wordt ingeschakeld, en papa en mama zitten 3 uur lang in een verhoorkamer te praten. Ze worden geprezen om het feit dat ze alle filmpjes hebben opgeslagen, en van het hele gesprek screenshots hebben gemaakt. De telefoon van het jongetje wordt tijdelijk in beslag genomen, en de politie trekt elke vorm van communicatie helemaal na.
Drie maanden later komt het goede nieuws; de pedo is opgepakt. Huiszoeking is gedaan, en apparatuur is in beslag genomen.
De man had van meerdere kinderen seksfilmpjes en foto’s op zijn laptops en telefoons staan. Gelukkig konden die kinderen snel getraceerd worden, omdat hij zo stom was alle telefoonnummers op te slaan. Alle ouders van die kinderen zijn benaderd, en alle ouders hebben ook aangifte tegen de pedo gedaan. En zo gaan zeker 20 gezinnen door een hel. Maar waarvan de duivel vastgezet is.
Waarschijnlijk zit de man niet heel lang vast.
Maar hij zal zeker zo’n vijf jaar kwijt zijn aan celstraf en verplichte therapieën. Daarna zal het lastig zijn om nog werk te vinden. En wat te denken van zijn familie en vrienden, die hem hopelijk laten vallen als ze horen waaróm hij de gevangenis in moet?
Hij zal voelen dat hij verkeerd bezig is geweest.
En het 11-jarig ventje? Hij is een held. Want hij stopte de pedo, en hielp tegelijkertijd tientallen andere kinderen uit hun nachtmerrie te ontwaken.
En toch heeft hij levenslang.
Deze held gaat er wel komen. Wat uiteindelijk overheerst is de gedachte: ik heb het gestopt, ik heb anderen gered en hij is gestraft. Maar dat kost wel een aantal jaren.
Bij onze eigen held is het drama gesleten, al blijft er een litteken. Wees ergens maar blij als het op elfjarige leeftijd al gebeurt: dan praten ze nog met hun ouders om het op te lossen.
Het kost tijd, maar het komt goed.