Bron: Photo by hotblack at Morguefile.com
Het geval “Nanne” heeft me aan het denken gezet. Hoe is het mogelijk dat iemand zo sterk verandert? Nanne is in relatief korte tijd van een – soort van – ‘stoer manwijf’ gemuteerd in een ‘sierlijk wiefke’. En het leuke is: vrouwen mogen dat. Iedereen snapt dat. Plenty meisjes die in hun pre-tienerjaren veel meer een jochie zijn, in hun pubertijd vooral (kwa)jongenskleren dragen en dan op latere leeftijd tóch ineens de transformatie naar ‘op en top vrouw’ doormaken.
“Opgebloeid” noemen ze dat.
Bij jongens is ’t anders. Als zij al vroeg wat meisjesachtig zijn en liever met poppen spelen, is het al ‘misse boel’. Een knulletje dat liever in rokjes en jurkjes rondloopt, wordt toch vaak met een scheef oog aangekeken. Het meisjesgedrag wordt er uiteindelijk toch uitgestampt en hij blijkt toch nog een ‘echte vent’. De opluchting.
“Toch nog goed opgedroogd” noemen ze dat.
En zo niet, dan blijft hij een watje, een zacht ei, een mietje of een homo. Daar is nog steeds niet veel veranderd. En dat is gewoon niet eerlijk. Dat is zelfs ongelooflijk seksistisch. Wíé wordt er hier nu gediscrimineerd?
Een vrouw kan alles dragen wat ze maar wil. Slobberjeans, kistjes, shirts, overhemden, stropdassen, hoeden, maakt allemaal niks uit. Dat is dan gewoon een stoere vrouw. Maar als een man eens een keer wat vrouwelijker in het openbaar wil verschijnen, wordt hij meteen raar aangekeken.
En zo kijk ik naar het rokje van Nanne, dat over de stoel hangt. Ze heeft het – na haar overhaaste vertrek – nog steeds niet opgehaald. Het rokje staart terug. “Draag mij?” roept het.
Ik heb nog nooit een rok gedragen. Als kind heb ik met carnaval wel eens rondgebanjerd in een jurk en schoenen van mijn moeder. Mijn vader vond het maar niks. En van de lippenstift moest ik al helemáál afblijven. Zo jammer. Maar toen mijn zus als puber de stropdas van mijn pa omdeed, zijn kniphoed opzette en haar haren ‘boyish’ opschoor, omdat dat toen ‘cool’ was, kraaide er geen haan naar.
Wij mannen zijn maatschappelijk gedwongen om altijd zelfde saaie mannenkleding te dragen. En we hebben maar bar weinig keus qua schoenen (behalve als je Hugo heet, natuurlijk). Vrouwen kunnen álles dragen wat ze willen, van maatpak met stropdas tot overall met werkschoenen. Maar mannen die af en toe in vrouwelijke kleding willen verschijnen, worden gelijk bestempeld tot drag queen, trans of homo.
Wíé wordt er hier nu expressief onderdrukt?
Dat gevoel van onderdrukking moet weg. Dan maar drag queen. Nanne’s rokje zal eraan moeten geloven; ik wil óók wel eens weten hoe het is om vrouwenkleding te dragen. Onderweg naar boven schop ik mijn schoenen alvast uit.
“Wat ga je daarmee doen?” Simone staat bovenaan de trap en wijst naar het rokje over mijn arm.
“Aantrekken.”
“Echt?”
“Ja.”
Simone volgt me op de voet, nieuwsgierig als ze is.
Broek uit, rok aan. Het is ietwat krapjes, maar zolang mijn lockdownbuikje boven de boord blijft, is het te doen; mijn kont is nog steeds een smalle. Ik laat mijn overhemd er losjes overheen vallen, dan kan het best. Ik mis wel een beetje de bijpassende pumps; grijze sokken onder een rokje staan niet echt feminien.
Simone aanschouwt met grote ogen mijn nieuwe look.
“En? Wat vind je ervan?” (#durftevragen)
“Och…”
Ze loopt een keurend rondje om me heen. “Het is in ieder geval wél makkelijk als je naar de wc moet. Gewoon geen onderbroek aandoen, rokje omhoog en hoppa. Net als die Schotten.”
Ik kan nog wel andere dingen bedenken die dan ook veel makkelijker gaan, maar die vertel ik haar nog maar niet.
Haar uiteindelijke oordeel volgt al snel.
“Staat je eigenlijk best goed, pap! Ik zeg: aanhouden. Gaan we dan nu eindelijk onze vrijdagse frieten halen?”
Daar moet ik nog even over nadenken.
Ik houd van deze jongste generatie. Niks ‘lost’. Gewoon ‘all inclusive’. Man, vrouw, fluid, anders, maakt niet uit. Als je je er maar goed bij voelt. En ik voel me prima in een rokje. Geen spoortje schaamte. Of, om met de wijze woorden van Iggy Pop te spreken: “I’m not ashamed to dress ‘like a woman’ because I don’t think it’s shameful to be a woman.”
En het is ook niet shameful to be een gerokte vent. Op naar de friettent.
Nee. Sorry. Geen foto.
