Fotobron: YouTube-kanaal Op1
“Goedenavond, Hugo.”
“Hee.. wat… wie bent u? Hoe komt u hier binnen? Waarom hield de bewaking u niet tegen?”
“Dat zijn veel vragen, Hugo. Mijn naam is De Ergste. Dat is mijn voornaam. Mijn achternaam zal je meer interesseren. Die is Nachtmerrie. Om kort te gaan, ik ben vanaf nu JOUW Ergste Nachtmerrie. Je zou kunnen zeggen dat wij dus een intieme relatie hebben. Platonisch en functioneel uiteraard, maar toch. En wil je nu je handen even op tafel leggen, Hugo? Je vingers naar binnen en je duimen naar buiten, graag.”
“Wat is dit voor onzin, meneer? En tegelijkertijd; waarom moet ik mijn handen op tafel leggen?”
“Ik dacht dat je het nooit zou vragen, Hugo. Oké, hier de verkorte uitleg: mijn moeder van 71 is gisteren overleden aan, je snapt het al, corona. Als ze twee weken geleden was gevaccineerd – wat heel goed mogelijk was geweest in een land waar de hersens van mensen die het voor het zeggen hebben niet door cocaïne zijn weggesnoven en waar nog een miljoen ongebruikte vaccinaties nodeloos op de plank liggen – dan had ze nog geleefd vandaag. Een beetje lange zin, maar dat moet maar even.
“Ja, ho even, meneer. Wij zijn verantwoordelijk voor de risico’s. Die willen we zo veel mogelijk indekken en tegelijkertijd… eh…”
“Risico’s, Hugo? Die horen bij het leven, beste jongen. Zodra je geboren wordt en voor het eerst gaat ademen, is het risico op sterven 100%. Wist je dat? Geen speld tussen te krijgen toch?”
“Ja, maar dat vaccin van AstraZeneca bleek heel sterke bijwerkingen te hebben. Een dode en minstens twintig mensen met trombose. De gezondheidsraad adviseerde…”
“Het is JOUW beslissing, Hugo. Vergeleken met de karrenvrachten doden door Corona zijn die twintig overleden mensen, hoe verschrikkelijk ook, peanuts vergeleken bij de doden door het uitstellen van vaccinaties met AstraZeneca. Dat maakt jou schuldig, Hugo. Net zoals die andere lapzwanserige leegschedels die de snelheid van vaccinaties torpederen. En daarnaast ben je schuldig aan het op de plank laten liggen van een miljoen vaccinaties. Ook dat veroorzaakt onnodige doden. In mijn functie van jouw Ergste Nachtmerrie, verklaar ik je schuldig aan doodslag en voer ik het vonnis ter plekke uit.”
“Hee, wat moet je met die bijl?”
“Rustig maar Hugo, steek je duimen maar uit. Ze zijn lang genoeg en het wordt tijd dat die worden verwijderd. Er is verdorie al meer dan genoeg onzin uit gezogen. Ik zal ze in één korte droge tik afhakken. Je voelt er bijna niets van. Hooguit schaamte dat je niet beter hebt nagedacht. Tenminste, dat hoop ik, want anders gaan je grote tenen en je neus er ook aan.”
Plotseling schiet ik wakker. Het is de eerste keer in mijn leven dat ik spijt heb dat ik de afloop van een nachtmerrie niet haalde.
Waarde Paco, mede absurdist
U bekend, ontvang ik soms onverklaarbare signalen uit het universum en soms ook verschijningen aan mijn bed, maar dat terzijde.
Zo ook de afgelopen maanden verscheen en verschijnt nog altijd – onaangekondigd- de gedaante in wit met de zeis.
Ik kom van mijn nachtmerrie en vraag’ wat komt u doen?’. U die mij al maanden terroriseert. ‘ ik ben de dood, de spuit met het vaccin of de gladiolen!, aan u de keuze’.
In de spiegel zie ik dat deze gedaante in de hand achter de rug de kop van Jut vast heeft.
Verrek, die kop lijkt op …. en toen werd ik met angstzweet en een oer angstschreeuw wakker.
Naast mij lag Mark R. ‘Hey boy, its me Mark’