Fotobron: Pixabay.com
Het virus schudde nog eens met zijn trompetjes en keek me verwachtingsvol aan.
– Zie je niks?
– Wat?
– Die extra uitsteekseltjes bovenaan. Nieuw model, heb ik van een Braziliaans neefje. Gaat het helemaal worden hoor!
– Je bent goed bezig?
– Zeker, zeker, ik ga dit nieuwe jasje hier eens even helemaal uitventen, jullie weten tenminste wat een virus nodig heeft.
– Wat dan?
– Een hele grote kudde, 8 uur lang dicht op elkaar, zonder die onsportieve mondkapjes, ongevaccineerd tegen elkaar aan lopen te meuren, af en toe even kopkluiven, wat snollebollekes en geen controle achteraf. Ideaal! Ik had het zelf kunnen verzinnen! Maar jullie hebben op VWS een genie, dat precies weet hoe ie ons moet verwennen.
– Je bedoelt?
Verwarring zaaien, blunderen, beloftes doen, terugkrabbelen, zodat onze prooi in opperste paniek over elkaar heen buitelt… verdeel en heers… vette bek voor ons! We kijken enorm uit naar de verjaardag van jullie koning (alvast onze gelukwensen) straks op dat plein in Breda en ook nog op honderden andere plekken in het land. En het mooie is, ik heb geen ticket nodig en ik ben overal bij! En weet je, ik dacht eerst nog even dat jullie me te pakken hadden met al die vaccins. Heel oneerlijk, dat doe je toch niet bij een gerenommeerd virus. Maar daar hebben we in de familie gelukkig wat op gevonden.
– Zoals?
– Je ziet mij toch? Mutatis Muntandis… herhaal en verander, hoe meer van dit soort feestjes… Joh, je herkent me straks niet eens meer. Maar als ik in jullie schoenen stond…
– Want dan?
– Meteen ontslaan zo’n ziekelijke narcist, levensgevaarlijk… voor jullie tenminste… snap je? Dooeeii!
