Sinds kort is mijn liefdesrelatie met mijn Samsung smartphone officieel bezegeld. Met een ‘gouden’ ring nog wel. Het sieraad verbindt mij en mijn telefoon niet alleen op symbolische wijze, maar ook nog eens fysiek. Voelde ik ineens een urgentie om de liefde te bekrachtigen middels een ring? Nee, de aanleiding was van andere aard.
Pompend remmen
De reden dat mijn Samsung nu is getooid met een smartphone ringhouder is dat ik wil voorkomen dat mijn telefoon nog een keer (dat zou de vierde keer worden) door mijn vingers glipt en schade oploopt. We schrijven ergens vorige week, op de parkeerplaats bij een Amerikaanse grossier in gefrituurde kippetjes. Al kluivend achter het stuur, hoor ik de telefoon over gaan. Ik zie op het beeldscherm dat dit een lang verwachte en bovenal niet te missen oproep is. Geen tijd te verliezen, dus maar met mijn vette vingers aannemen dat gesprek!
Met een kluif in de linkerhand en de Samsung in de rechterhand voer ik het gesprek, waarna ik probeer om op te hangen. Daar gaat het mis. De telefoon was inmiddels spekglad geworden van het kippenvet en schiet door mijn gestuntel dus zo door de vingers. Verdwijnt ergens onder de zitting en laat zich niet meer zien.
“Geen probleem”, denk ik nog. “Want als ik de auto start, dan neemt de bluetooth verbinding het over en kunnen we bellen.” Met de intentie om die avond thuis de telefoon in alle rust te zoeken, start ik de auto. Een paar kilometer verderop moet ik een noodstop maken. Ondanks dat de auto is uitgerust met ABS, neemt het instinct dat stamt uit de jaren ’80 het over en ik begin pompend te remmen. Door het schokken van de auto schiet de Samsung onder de stoel vandaan, om tot stilstand te komen onder het rempedaal. Een laatste ferme trap op de rem maakt een einde aan het beeldscherm, dat een krakend geluid maakt zoals alleen beeldschermen dat kunnen. Einde oefening.
Pop socket of toch een ringhouder?
De volgende dag de verzekering aan de telefoon. Ik leg uit wat er gebeurd is, inclusief de details waarin kippenvet de hoofdrol speelt. De dame aan de andere kant van de lijn moet lachen en deelt mee dat dit helaas niet onder de verzekering valt. Ik moest voorzichtiger worden met mijn mobiele belspulletjes. “Overigens heb ik nog wel een tip voor u”, zegt ze. “Gebruik gewoon een Pop Socket of een Ringhouder op de telefoon. Dan hebt u in ieder geval altijd grip!” Ik bedank voor het advies en vraag me ondertussen af wat een pop socket nu weer is.
Mijn jongste dochter helpt me een handje en tovert er eentje uit een laadje. “Kijk papa, dit is er een. Is echt geen nieuwe uitvinding hoor.” Ineens voel ik me oud. Met het schaamrood op de kaken begeef ik me online en verbaas me over de kleurtjes en printjes waarin pop sockets komen.
Dan valt mijn oog op de ringhouders. Dat heeft mijn voorkeur, dus een mooie gouden ringhouder uitgezocht. Twee dagen later ligt hij op de deurmat. Het aanbrengen is kinderlijk eenvoudig en weldra bel ik zonder dat de telefoon nog een duikvlucht kan nemen. De ringhouder gaat om mijn middelvinger, waar de trouwring zat, die verhuist nu dan maar officieel naar de ringvinger.
Leuke bijkomstigheid: ik kan de ringhouder, net als de pop socket, gebruiken als standaardje voor de telefoon. Lekker Netflixen zonder die telefoon te hoeven vasthouden!