Afbeelding van Ivana Divišová via Pixabay
Zo eens in de tijd is het zover, dan spreken Mark en Hugo ons toe, en brengen ons op de hoogte van de stand van zaken. Kan er versoepeld worden, of toch niet? Spannend is het niet. Het is als kijken naar een voetbalwedstrijd waarvan je de uitslag al weet, er is niets aan. Zeker als je weet dat het een doelpuntloos festijn wordt, zonder hoogtepunten.
Dat is het ideale moment om boodschappen te gaan doen. Normaal gesproken is het juist druk, rond zevenen. Veel mensen die na een dagje thuiswerken nog even naar de supermarkt gaan, soms kun je over de hoofden lopen, al weet ik niet of dat corona-technisch aan te raden is. Het liefst mijd ik die drukte, als je zelf ook een thuiswerker bent, lukt dat niet altijd.
Als er weer een persconferentie is, zit ik niet voor de buis, zoals zovelen. Als ik terugkom vraag ik altijd wel of het de moeite waard was, mijn vrouw zegt dan steevast: ‘Niet echt’. Dat geeft mij dan extra voldoening, naast de lege supermarkt. Een enkeling maakt ook gebruik van de gelegenheid, hij of zij gelooft het wel. Het personeel lijkt wat joliger, nu er minder spiedende ogen zijn. Voor hen is het een ideale gelegenheid de vakken te vullen.
Op zo’n moment is het heerlijk om door de gangen van de supermarkt te dwalen. Geen haast, geen mensen die in de weg lopen, naarstig op zoek naar wat ze nodig hebben, snel hun wagentje vol ladend, snel naar de auto, weer naar huis. Er hangt een zalige rust, waardoor ik haast zou willen blijven, haast. Rustig zoek ik mijn boodschappen bij elkaar, doe nog een extra rondje. Niet omdat het moet, maar omdat het kan. Hoe ik ook aan het dralen ben, ik moet toch een keer naar de kassa. Om eerlijk te zijn, is dat waar ik op aan het wachten ben.
Het is als het laatste hapje chocola, dat het lekkerste is, dus dat bewaar je tot het laatst. Bij het afrekenen staat er eens géén rij ongeduldig wachtenden achter me, ik heb de kassajuffrouw voor me alleen. Langzaam leg ik mijn boodschappen op de band, haal ik mijn bankpas langs het apparaat. Zo lang mogelijk wil ik ervan genieten. Ik hoop maar dat het voor haar ook zo fijn was!
Nog nagenietend loop ik weer naar huis. Van mij mogen ze er elke week een houden, zo’n persconferentie!
