Nu de versoepelingen in een sneltreinvaart Nederland binnen denderen komen we massaal weer onder de mensen. Maar we slepen en masse overtollige coronakilo’s met ons mee. Geen gezicht, vinden we zelf. Dus de strijd tegen de overbodige lovehandles wordt ingezet.
Bij mij is het niet anders. Er is het afgelopen jaar een flink stuk meer Gabriël bijgekomen. En dat komt deels door medicatie, deels toch echt door het eten uit verveling. En door het eindeloos bakken en koken, juist om die verveling tegen te gaan.
Ik ben flink aangekomen. Zo flink zelfs dat Maurits mij zou verafschuwen, mocht hij mij in deze staat tegen komen. Daarom ga ook ik de strijd tegen de coronakilo’s aan.
Op zich vind ik het wel jammer van de investeringen die ik heb gedaan. Het zal betekenen dat ik mijn nieuwe broeken niet meer ga passen.
En die wijde truien zullen nóg wijder zitten. Mijn onderboeken zullen minder strak zitten, wat mijn mannelijkheid niet ten goede komt. De chipskoning gaat failliet en de notenman op de markt heeft een klant minder.
Ik kan nu natuurlijk ook niet meer spontaan oliebollen gaan bakken of blijven experimenteren om het perfecte, zelf gemaakte krokante frietje te bakken.
Het bakblik blijft ook leeg, net zoals de cupcakehouders en de koektrommel. Sorry, kinderen.
Nee, ik ben gemotiveerd om die coronakilos’ eraf te krijgen.
Voortaan eet ik stukken minder koolhydraten en veel minder vet. Daarnaast probeer ik in de avond niet meer te snacken. Of alleen maar gezonde toelie. Vaarwel zak met nootjes, hallo saaie komkommer. Welkom in mijn pathetische kutleven.
Eigenlijk probeer ik het aantal calorieën dat ik dagelijks naar binnen schranste drastisch te verminderen. Simpelweg door een stuk gezonder en wat minder te eten.
En dat maakt mij bloedchagrijnig.
De hond wordt er echter heel blij van. Want ik wandel een stuk vaker met dat beestje. Zodat ik dagelijks aan de 10.000 stappen kom. Een beetje meer bewegen en wat meer op mijn voeding letten zou er toch voor moeten zorgen dat ik wat overtollig Gabriël vaarwel kan zeggen?
Ja hoor, dat lukt prima. Het gaat traag, maar gestaag. Inmiddels ben ik al 5 kilo kwijt, en ik hoop er uiteindelijk nog eens 5 vanaf te krijgen. Of nog meer, als ik gemotiveerd blijf.
Zodat ik over een paar maanden weer lekker schaamteloos onbeperkt spareribs kan gaan eten.