Bron: http://hmd.plaatjesgenerator.nl
Zoon, gediagnosticeerd met McDD, moest een spreekbeurt houden. Hij zal dus voor de klas moeten gaan staan, en aan de groep iets moeten gaan vertellen over een onderwerp waar Zoon veel van weet.
Het kiezen van een onderwerp was lastig. Zoon ging van ‘free running’ naar ‘wolven’, ‘pretparken’ of ‘vuurwerk’. Hij was maanden voor de spreekbeurt al aan het bedenken waar hij het over ging hebben. Een keuze kon hij niet maken, en het leverde het ventje een behoorlijk potje stress op. Totdat hij een obsessie voor bijen ontwikkelde. En de keuze was gemaakt; Zoon hield zijn spreekbeurt over bijen.
Voorheen had Zoon een doodsangst voor alles dat klein is, kan vliegen, kan prikken en geel/ zwart is. Maar toen hij hoorde dat het slecht ging met de bijen, is hij zich bijzonder veel voor dit beestje gaan interesseren. Hij keek elk Youtube-filmpje dat hij kon vinden, las allerlei artikelen op internet en hij stond een half uur naar de blauwe regen in onze tuin te staren. Puur om te zien hoe de bijen hun werk deden.
Ter voorbereiding van zijn spreekbeurt wist mijn vrouw een afspraak te maken met een bijenvereniging. En zo stond Zoon ineens in een imkerpak tussen een zwerm bijen een likje honing uit een raat te proeven. Vol trots. Van de imker kreeg hij folders mee. Een paar boeken mocht hij lenen, net zoals wat voorwerpen die een imker standaard bij zich heeft. Zoals een beroker en een veger. Die kon hij dan laten rondgaan in de klas, tijdens de spreekbeurt.
Image by 👀 Mabel Amber, who will one day from Pixabay
Zelf had Zoon al ergens een dode hommel gevonden. Die heeft hij zorgvuldig in een bakje bewaard, zodat hij het lijkje aan zijn klasgenoten kon laten zien. Maar het beestje is gaan rotten. Zoon vond dat proces verdomd interessant, maar hij begreep dat hij zoiets niet in de klas kon laten zien.
Vlak voordat zoon aan de beurt was mocht hij nog een keer naar de imker. Een middag lang stelde hij alle vragen, zoog hij alle informatie op en kreeg hij -als verrassing- kleine potjes honing mee, om uit te delen. Zielsgelukkig kwam hij thuis, en hij begon in zijn kamer alvast de spreekbeurt te oefenen. Wat zijn stresslevel niet ten goede kwam. Huilend stampvoette hij de trap naar beneden, ervan overtuigd dat hij zijn spreekbeurt zou verpesten.
De nacht voor dé dag sliep hij niet. Enorme beren op de weg versperden zijn route naar droomland. En met knikkende knieën stapte hij ‘s ochtends de taxibus in, op weg naar school.
Stralend kwam hij thuis. De kinderen vonden zijn verhaal super interessant, ze waren heel blij met de potjes honing en de meester vond zijn spreekbeurt één van de beste verhalen die hij in tijden gehoord heeft. Zeker ook omdat Zoon zijn verhaal deed in een geleend imkerpak.
Die nacht sliep hij ook weer erg laat in. Maar dit keer van trots.
Meer blogs over McDD lezen? Klik hier.
