“Paint it, black” zong Mick Jagger in een grijs verleden. Hij zal er destijds vast een typerend stuiptrekkend dansje op gehad hebben. Het gelijknamige nummer klinkt nog altijd regelmatig uit de speakers hier. Het sinistere sfeertje, de ‘let’s go dark’ attitude en de galopperende riffs maken het tot een tijdloos nummer.
Het nummer van de Rolling Stones uit 1966 werd eind jaren ’80 nog eens nieuw leven ingeblazen als titeltrack voor de Vietnamserie ‘Tour of Duty’. Al kun je het uren hebben over de achtergrond van het nummer en de impact ervan, soms moet je zo’n tekst gewoon even letterlijk nemen.
Maak het zwart.
Dompel je onder in zwartgalligheid, zoek de donkerste krochten van je ziel op en keer er als herwonnen weer uit terug. Of nog letterlijker, zoals ik laatst deed – en mijn vriendin niet veel later ook – door gewoon iets zwart te verven. In mijn geval het plafond van het toilet. Daar is de vloer zwart betegeld, de muren wit (iew, kitscherige marmeren tegels!). Voor de balans tussen dit licht-donker spel moest het plafond dus zwart, vond ik, en zo geschiedde. Met niet veel later ook de muren in de gang, tot ongeveer buikhoogte. Dat was dan weer een uitspatting van mijn vriendin, zo zag ik op een dag bij thuiskomst.
Ik moet zeggen: zo naargeestig is dat zwart niet. Integendeel, het is er thuis behoorlijk meer stylish op geworden. Dus bedankt nog voor de tip, Mick.
https://www.youtube.com/watch?v=LRIPoxPYBYI
Gezellig.