
Fotobron: Pixabay.com
Zelf sta ik vrij nuchter in het leven. Ik sta overal voor open, maar geloof pas iets als ik bewijzen heb gezien. Dus onderzoek ik dingen die vragen bij mij oproepen.
Zoiets als de spirituele industrie bijvoorbeeld. Die wereld intrigeert mij. Vooral omdat in die industrie heel veel als zoete koek wordt geslikt. Ik bedoel; ga met je benen in je nek op een kussentje zitten, roep drie keer ‘aum’ en iedereen gelooft dat je over water kunt lopen.
Kortom; er lijkt veel kaf onder het spirituele koren te groeien.
Om eens duidelijkheid te krijgen in het wel en wee van die wereld, liep ik een cursus ‘manifesteren vanuit je luie stoel’, binnen. Als enige man zat ik met negentien vrouwen op een kussentje te luisteren naar een goeroe die uitlegde hoe je alles kunt manifesteren wat je wilt. Van dure horloges tot luxe kasteeltjes. ‘The law of attraction,’ noemde hij het.
De dames hingen aan zijn lippen. Want laten we wel wezen; het scheelt toch een hoop tijd als je niet dagelijks naar de PC Hooft hoeft te karren om je dagelijkse onzindingetjes aan te schaffen. Het is toch een stuk rianter als één druk op je negentiende chakra voldoende is om binnen een dag een Audi e-tron GT quattro te scoren, om maar een kleinigheidje te noemen.
Over mijn vraag wat hij zelf al zoal bij elkaar had gemanifesteerd, moest het goeroetje even nadenken: “Ach, na een tijdje mediteren en spiritueel leven, heb je geen behoefte meer aan ‘spullen’,” zuchtte hij.
“Over mediteren gesproken,” vervolgde hij. “Bij het manifesteren is het noodzakelijk dat je een ontspannen geest hebt. Daarom raad ik iedereen aan om te zorgen dat je altijd ontspannen bent. Dat doe je door dagelijks te mediteren. Overigens geef ik dáár ook cursussen in.”
De negentien vrouwen vroegen en masse wanneer ze kunnen inschrijven, waarmee is aangetoond dat het goeroetje heel goed is in manifesteren.
Zelf zet ik vraagtekens bij acties zoals half hersendood op een kussentje zitten, in de hoop dat je snel ontspant. Naar mijn bescheiden mening kun je jezelf niet dwingen actief te ontspannen. Zodra je dááraan begint pleeg je geweld tegen jezelf. Je kunt je beter richten op wat al stil is!
Dat legde ik aan het goeroetje uit. En als een volleerde dorpspastoor begon hij uit te weiden over zaken als discipline, volharding en zuiver leven. Want zonder die ingrediënten zou je nooit de stilte van verlichting bereiken.
Dus legde ik hem uit dat discipline niet zo werkt bij mij. Ik doe liever dingen uit interesse. Dan gaat het vanzelf. Dan wordt het nooit werk. Zodra ik mezelf ga dwingen om elke dag, wat dan ook, te moeten doen, gaat het mis. Dan werkt het niet meer bij mij.
De dames hingen aan mijn lippen. Daarom poneerde ik ook nog de stelling dat, wanneer je stilte en ontspanning wilt ervaren, je alleen je stereoset maar drie minuten op stadionsterkte hoeft te laten brullen. Als je hem dan uitzet, knal je meteen in de overweldigende stilte die er ineens is en ervaar je pas echt stilte en ontspanning. Meditatie in de praktijk.
Ze hingen al aan mijn lippen, maar nu werd ik bijna aangerand.
Dat viel niet zo goed bij het goeroetje. “Tja,” zei hij minzaam, “Ik ben al twintig jaar spiritueel bezig. En u?”
Ik heb maar niet verteld dat ik al die wijze woorden niet van mezelf had, maar van mijn loodgieter.
Ik zal nooit de dag vergeten dat hij mijn riool herstelde. Ik vertelde hem over mijn cursus ‘manifesteren.’ Hij kroop stinkend naar de stront uit het kruipgat en begon bevlogen over stilte en verlichting te spreken.
En zéker vergeet ik niet hoe hij afscheid nam met de volgende wijze overdenking: ‘De hang naar materiële zaken is een van de belangrijkste bronnen van niet gelukkig zijn.’
En toen hij ook nog debiteerde dat je pas echt rijk bent als je je realiseert dat je genoeg hebt, was ik helemaal óm.
Waarmee ik maar wil zeggen; elke volslagen idioot kan voor goeroe spelen, maar de echte spiritualiteit vind je in het riool, te midden van de stinkende bergen stront.
Het goeroetje heeft geen belangstelling meer in spullen maar je moet wel die cursus afrekenen in harde pecunia?
Tsja, mede goeroe absurdisme. Ik ontspan dus ik denk of is het nu ik denk en wandel, enfin vraag mijn innerlijke ‘ quo vadis?’ Geen antwoord en dat al bijna 66 jaar, maar dat terzijde.