Van ons, voor jullie...
Bron: commons.wikimedia.org (PD-US-1923)
‘We’ zouden er zo’n achtenveertig halen
Want in dit land zijn we ontzettend goed
In ongelimiteerde overmoed
Voorlopig echter weinig zegepralen
De wielerkoersen, niks mee te beginnen
Us Epke kreeg als troost slechts een bedankje
En van der Poel dacht: ‘Shit waar lag dat plankje?’
De vraag rijst waar we wél wat kunnen winnen
Als men nou maar eens ‘n medaille gaf
Voor emmeren en klagen achteraf’
Elke week in je mailbox!
Uit het leven van een man: Bloemen
Ah, een boek! Met tien mooie tips voor moeilijke tijden. Niet te zwaar, en met de nodige zelfspot. Zo helpen mannen elkaar.
Ik knuffel niet. Niet uit mezelf. Ik kan dat niet. Het voelt onnatuurlijk. Mijn vrouw went daar niet aan. Ze accepteert het, maar wennen doet het nooit.
Ineens herinnerde ik een plaatje van een quiche. Ik pakte het kookboek erbij en ik zag dat ik alleen nog maar dragon moest kopen, wilde ik die mooie quiche maken. Er zat geen vlees in, dus we gingen vegetarisch knagen. Bewust, voor de allereerste keer. Hoera!
Gehuld in een korte glitterrok, een vaal afhangend T-shirt (met ‘Hollywood’ in dezelfde opdruk als het beroemde sign) en cowboylaarsjes aan, dimt ze het licht van haar veel te kleine appartement.
Ik droomde dat er een zombie apocalypse was. Ik verkeerde in grote problemen, want ik had enkel een vouwfiets tot mijn beschikking. Daarmee moest ik de meute levende doden zien voor te blijven. Ik trapte en trapte. Maar het ging steeds langzamer.
