Ik en mijn vriendin drinken alleen Monkey Balls

09-08-2021 door Paco

Bron: Pixabay.com

De barman zet, of liever gezegd smijt, mijn bestelde kop koffie op mijn tafeltje: “Je koffietje,” zucht hij.

‘KOFFIETJE…’

Ik ril. Verkleinwoorden, ik haat ze: ‘Omeletje bakken, autootje kopen, pilsje pakken, omgekomen door ongelukje.’ Gadverdegadver.

Liever zit ik buiten, maar het terras is intussen weg geregend naar de overkant van de straat.
Binnen is het benauwd. Zes mensen her en der aan een tafeltje. Een klant aan de bar. Hij zit te lezen in een krant. Een stamgast, vermoed ik. Het is half elf in de ochtend en voor hem op de bar staat een mega glas bier en daarnaast een glas jonge jenever.

Voor de jonge lezertjes: Jonge jenever is een sterke drank die op verjaardagen, samen met een bak pinda’s van ver over de houdbaarheidsdatum aan oude opa’s werd gevoederd. Dit om te voorkomen dat ze de hele avond hun repertoire van versleten en melige grappen de kamer in blèrden.

Met jonge jenever waren ze binnen een kwartier onderzeil. Daar zorgde de minstens 35% alcohol wel voor. Zeker wanneer die jenever, behulpzaam door de gastvrouw, in een middelgroot wijnglas werd geserveerd. En als dat niet hielp, gingen ze na een kwartier wel over hun nek door de handenvol bedorven pinda’s die ze in no time hun darmen in gierden, maar dit allemaal terzijde.

De stamgast kijkt op uit de krant, keilt in één keer het glas jenever naar binnen en loert naar de barman, een jongen van een jaar of vijfentwintig die een glas schoonwrijft met een gevlekte handdoek.
Barman schenkt nog een glas jenever in en merkt op: “Ik en mijn vriendin drinken alleen Monkey Balls.”
“Mijn vriendin en ik,” zegt de stamgast en slaat een bladzijde om.
“Watte?” stottert de barman.
“Mijn vriendin en ik. Jij zegt; IK en mijn vriendin. Dat is respectloos. Je benoemt altijd eerst de ander en dan pas jezelf. Heb je dat niet geleerd op school? Of thuis? Het is; mijn kat en ik, mijn tamme stokstaart en ik, mijn opa en ik.”

Barman kijkt met glazige ogen naar de stamgast, wrijft het allang droge glas nog droger en zegt: “Wat maakt dat nou uit? Ik besef me best dat u als oudere man wat moeite heeft met taalverandering maar…”
“Daar ga je weer,” zegt de stamgast. “Het is: Ik besef en niet; ik besef me. Heeft te maken met wederkerende werkwoorden. Koop eens een boek over taal, zal je goed doen. En schenk voor jezelf maar een glas Monkey Balls in,” waarna hij de krant voor zich op de bar legt.

Barman wijst op een quote boven een artikel in de krant over de 14-jarige mishandelde Frédérique: ‘Ik ben wie ik ben en jij mag zijn wie je wil zijn.’
“Bijna iedereen neemt die quote over, “zegt de barman. “Alle sociale media lopen er vol mee.”
“Slap gelul zoals altijd,” zegt de stamgast. “Niemand die dat echt meent.”

“Hoe bedoel je?” vraagt de barman.
De stamgast reageert niet, maar keilt in één keer zijn net opnieuw ingeschonken glas jenever naar binnen, laat een boer en loopt naar de deur.
“Hee, je hebt nog niet betaald,” roept de barman geïrriteerd.
De stamgast draait zich om en zegt: “Ik ben wie ik ben, een oplichter, en jij mag zijn wie je wil zijn, een taalverkrachter,”  en loopt vervolgens grijnzend de deur uit.
De barman staart met de krant in zijn hand verwilderd naar de deur.

Ik neem nog een slokje van mijn koffietje. Bob Dylan zei het al: ‘Het leven is min of meer een leugen, maar dat is precies hoe we het willen.’