Bron: tegelizr.nl
Misofonie is best wel vervelend; en ik heb het natuurlijk in mijn pretpakket zitten. De misofonie houdt mij zo veel mogelijk uit een bioscoop. Uit eten gaan is ook een behoorlijke uitdaging. Naar een pretpark waar veel verkouden kinderen zijn, of waar volwassenen kauwgom kauwen alsof ze daadwerkelijk een stoere outlaw zijn; ik begin er liever niet meer aan.
Sinds kort heb ik een nieuwe uitdaging; flip flops.
Flip flops zijn van die teenslippers. Daarom schuiven die krengen bij elke stap lekker over de vloer, wat een naargeestig slepend geluid voortbrengt. En wat bij mij intense haat en moordneigingen veroorzaakt.
Dat bejaarde mensen schuifelen, begrijp ik. Ik haat ze erom, maar ik snap het. En dat jonge kinderen het leuk vinden om met hun voeten over de vloer te glijden, juist omdat het geluid geeft; soit. Ze moeten op dat moment dood, maar soit.
Maar dat volwassen kerels, ramvol tattoos en armen als scheepskabels, met van die Wibra-sandalen rondschuifelen, dat vind ik werkelijk weerzinwekkend. Alle mannelijkheid verdwijnt bij elke stap die ze op die dingen waggelen.
Of dat er van die bloedmooie dames zijn, gehuld in heerlijke korte jurkjes. Maar die daaronder van die walgelijke slippers dragen waar zelfs nog een stukje marmot op geplakt is, ik begrijp daar niets van.
Het doet mijn misofonie geen goed, maar het is ook nog eens zeer impotentie-verhogend.
Bron: Pixabay
Laatst hoorde ik in de supermarkt weer zo’n schuiverd aankomen. Woest draaide ik mij om. Mijn ogen straalden dodelijke lasers uit. En er liep inderdaad zo’n Anabolen-Bobje in de super. Alleen had hij geen flip flops aan. Hij droeg Nike Air Max, maar ze waren hoorbaar niet meer luchtdicht. Fwiet-fwiet deden zijn schoenen, bij elke stap.
Behalve het feit dat ik hem per direct wilde doodschieten, overviel mij ook een gevoel van medelijden. Dat je alle geld hebt om je lichaam te versieren en je lijf buiten proportioneel op te pompen, maar niet meer de financiële middelen hebt om fatsoenlijke schoenen te dragen. Ik vond daar wat van.
En dat is voor iemand met misofonie heel knap; medelijden voelen terwijl je getriggerd wordt.
