Kittige Karin met haar kekke korte kapsel mopperde iets tegen mij terwijl ik met de hond voorbij liep.
Toen ik terug ging en haar vroeg wat ze nu precies tegen mij bromde, gilde ze hysterisch: “Je hebt me wel verstaan, je hebt me wel verstaan!“
Maar ik had werkelijk geen idee.
Met de doodsangst in haar ogen rende ze haar huis binnen, nog steeds “Je hebt me wel verstaan” gillend.
Verbouwereerd wandelde ik het bos in. Ik had haar niet verstaan.
Verbouwereerd wandelde ik het bos in. Ik had haar niet verstaan.
Maar wat is ze toch lekker assertief, die meid.
Kittige Karin vond het tijd worden om van zich te laten horen. Haar hele leven was ze meegaand. Als ze liever naar links wilde, maar de groep ging naar rechts, dan ging Karin naar rechts. Wilde Karin spruitjes eten, dan deed ze dat als de kinderen niet thuis waren. En als haar man met zijn erectie langs haar dijbeen schuurde, spreidde ze automatisch haar benen. Niet dat ze zin had, maar hij wilde zo graag.
Altijd deed ze datgene wat van haar verwacht werd. Omdat ze geen nee durfde te zeggen. Maar “dat moest maar eens afgelopen zijn“, dacht ze op haar veertigste verjaardag.
Altijd deed ze datgene wat van haar verwacht werd. Omdat ze geen nee durfde te zeggen. Maar “dat moest maar eens afgelopen zijn“, dacht ze op haar veertigste verjaardag.
Kittige Karin meldde zich aan bij een assertiviteitscursus.
Deze training werd op maandagmorgen bij de GGZ gegeven. Eigenlijk had ze op maandagmorgen nooit tijd, maar ze durfde niet af te bellen. Ze vond het in eerste instantie maar niets, want ze moest oefenen met ‘nee’ tegen haar man te zeggen. En dat vond ze eng. Maar haar ervaringen waren positief. De beentjes bleven gesloten en hij ontwikkelde eelt op zijn handen. Karin vond het héérlijk!
Deze training werd op maandagmorgen bij de GGZ gegeven. Eigenlijk had ze op maandagmorgen nooit tijd, maar ze durfde niet af te bellen. Ze vond het in eerste instantie maar niets, want ze moest oefenen met ‘nee’ tegen haar man te zeggen. En dat vond ze eng. Maar haar ervaringen waren positief. De beentjes bleven gesloten en hij ontwikkelde eelt op zijn handen. Karin vond het héérlijk!
Kittige Karin oefende stug door. Ze liet zich het kaas niet meer van het brood eten. Van de pakketbezorger tot de kassière; iedereen kreeg er verbaal van langs. Oh, wat voelde Karin zich sterk.
Tot een grote gespierde man een keer keihard terug blafte. Zo hard, dat Kittige Karin er bang van werd.
Tot een grote gespierde man een keer keihard terug blafte. Zo hard, dat Kittige Karin er bang van werd.
Het zou haar leven voorgoed veranderen.
