Kittige Karin met haar kekke korte kapsel houdt van het strand. Lekker uitwaaien, met de zilte geur van de zee in haar neusgaten. Daar kan Karin heerlijk van genieten. Maar dan wel onder haar voorwaarden.
Zo moet de koelbox mee. Stampvol met zachte broodjes, belegd met omelet met spek. En Slimpie in een grote fles River cola. Daarnaast heeft ze de thermo met koffie. En een Tupperware bakje vol met chocolaatjes en zure matten. Karin heeft namelijk een broertje dood aan horeca en de prijzen van een kopje koffie. “€ 2,50 voor een bak slootwater? Ik drink nog liever het water uit de Noordzee!” Is het credo van kittige Karin.
Karin gaat zelden de zee in. Te nat, te koud. Tenzij ze moet plassen. Dan baadt ze even tot haar heupen in het wassende water. Want welke gek gaat er nu 50 cent voor een ranzige plee betalen?
Naast haar koelbox staat het stoeltje van Karin. Lekker stevig in het zand van het strand. Zo’n gezellig regisseurs-stoeltje dat ze ooit in de aanbieding bij de Lidl heeft gekocht. En naast haar stoeltje staat de muziekinstallatie. Want Karin geniet pas écht als André Hazes door de speakers schalt.
Zo zat kittige Karin op een minder zonnige dag in augustus op het strand. Haar kalknagels verstopte ze keurig in het zand. Ze dronk een lekker kopje slootwater, nam een zure mat en zette ‘De Vlieger’ op standje gehoorschade. Daarna pakte Karin de laatste editie van ‘Story’. Lekker lezen welke BN-er nú weer zijn piemel in de verkeerde vrouw gestoken had.
“Verdammte blöde Musik!” klonk het uit een gat in het strand, en vervolgens kroop een dikkige Duitser omhoog. Twee felle ogen staarden naar Karin. De man gebaarde luid dat ze haar muziek uit moest zetten. “Geef eerst mijn fiets maar eens terug, vuile rotmof!” gilde kittige Karin, en fier keek ze om zich heen. Ze verwachtte op zijn minst bijval van haar buren. Maar het bleef angstvallig stil.
De dikke Duitser stampte op haar af. Hij greep de muziekinstallatie, wandelde naar de zee en smeet het gevaarte richting Engeland. Voldaan klopte hij zijn handen af, en ging hij weer terug in zijn gat liggen.
Karin moest een beetje huilen.
