Doordat mijn vrouw en ik onze kinderen een hele vrije opvoeding geven, komen die soms op onverwachte momenten met tamelijk existentiële vragen. Mijn dochter studeert inmiddels aan een kunstacademie en is verworden tot een volwassen geëngageerde vrouw. Tussen een hap aardappelen door vroeg ze onbevangen aan me, of ik mezelf als feminist zag?
Ben ik een feminist? Mijn eerste ingeving was dat ik uiteraard een voorstander ben van het opheffen van ongelijke (machts)verhoudingen tussen mannen en vrouwen en dat ik gelijkwaardigheid nastreef op economisch, politiek, sociaal en persoonlijk vlak. Dus ja, ik ben een feminist.
Maar het is complexer dan dat.
Feminisme is afgeleid van het woord femina, wat vrouw betekent in het Latijn. In het begrip feminisme zit dus impliciet ingebed dat vrouwen een achterstand hebben op mannen en dat die achterstand moet worden ingehaald. En voor een deel is dat ook zo. Vrouwen hebben lang minder rechten gehad. Medicijnen worden voornamelijk ontwikkeld voor mannen(kwalen). Vrouwen hebben gemiddeld genomen een lager inkomen dan mannen. Er zijn minder vrouwen aan de top in het bedrijfsleven of in de politiek. Dus ja, er is nog een lange weg te gaan.
Maar niet op alle fronten hebben vrouwen een achterstand op mannen. Er zijn ook vlakken waarop mannen een achterstand hebben op vrouwen. En daar hoor je nooit iemand over. Noch mannen. Noch vrouwen.
Neem nou de vaginadialogen. Op zichzelf een geweldig initiatief om praten over – in dit geval – het geslachtsdeel van de vrouw uit de taboesfeer te halen. Dat dat nodig is, blijkt alleen al uit het feit dat het technisch onjuiste woord ‘vagina’ wordt gebruikt. Hoe dan ook, de vaginadialogen zijn door damesblad Libelle geadopteerd om kwesties als ‘luchtjes’, schaamlipcorrecties, ‘trots-zijn-op-je-vagina’, menstrueren en masturberen samen met seksegenoten te bespreken. Waar is het mannelijke equivalent van de vaginadialoog? Wanneer start iemand de penisdialoog? Een typische opmerking (van een vrouw) zou kunnen zijn, dat mannen dat niet nodig hebben. Immers, de penis is een open boek. Mannen hebben helemaal geen behoefte om met andere mannen over hun ‘zaakie’ van gedachten te wisselen.
Maar is dat zo? Is er dan geen taboe rond de dikte, de lengte, het frenulum, besnijdenis, de voorhuid, zaadbalkanker, en – last but not least – erectieproblemen? Als ik een echte feminist ben, dan zou ik toch op zijn minst ook een lans moeten breken om de achterstand op dit vlak in te moeten lopen?
Nu kun je dit weghonen, door te zeggen dat vrouwen te maken hebben met een orgasmekloof; een substantieel deel (40%) van de vrouwen komt nooit klaar tijdens seks terwijl de meeste mannen (95%) dan juist altijd klaar komen. Het is een kwestie van wat op en neer gaande bewegingen en de pielpap is een feit. Maar dat is kwantiteit. Hoe zit het met de kwaliteit? Vrouwen kennen een clitoraal orgasme, een vaginaal orgasme, een G-spot orgasme, een U-spot orgasme, het A-spot orgasme en het cervicaal orgasme. Het zou me zelfs niet verbazen als ik er nog eentje mis in mijn opsomming. Hoeveel soorten orgasme bij de man staan daar tegenover, denk je?
Erotiek is sowieso eigendom van vrouwen. Een vrouw die masturbeert is geil, maar een man die masturbeert is zielig. Vrouwen die vibrator kopen komen op voor zichzelf en zijn ’empowered’, terwijl een man die een masturbator koopt toch voornamelijk een gefrustreerd iemand is.
En dan is er nog de kwestie van het lichaam. Steeds vaker zie ik op social media foto’s van vrouwen die niet voldoen aan het schoonheidsideaal. Deze foto’s gaan vaak gepaard met bijschriften als ‘curves are beautiful‘, ‘Nobody likes to snuggle a stick‘, ‘real men like curves, only dogs like bones‘, … Vaak betreft het foto’s van vrouwen met een maatje meer die trots hun waren tonen in plus-sized lingerie. Toon mij één foto van een man met een bierbuik met een soortgelijk onderschrift! Slechts één.
I rest my case.
Dus, op de vraag van mijn dochter of ik een feminist ben, antwoordde ik volmondig ‘ja’. En er is inderdaad nog een lange weg te gaan voor mannen en vrouwen waarlijk op alle fronten volledig gelijkwaardig zijn. “Ja”, zei ik, “ja, ik ben een feminist!”
