Favoriete schoonzonen bellen geen Elton John’s en Bono’s

09-10-2021 door Paco

Fotobron: Eva Rinaldi – Wikipedia | CC BY-SA 2.0

Geboeid kijk ik bij Jinek naar een interview met Ed Sheeran. Voor degenen die niet weten wat of wie een Ed Sheeran is, hier enige uitleg. Ed Sheeran is een bekende Engelsman in de categorie singer-songwriter.

Klein detail: Singer-songwriters kenmerken zich door het dragen van een ruitjesoverhemd, warrig haar en een baard die er al dan niet verzorgd uitziet. Ed Sheeran echter veegt dit imago graag even op een hoop en laat zich dan ook zien in een baardloze dracht en een streepjesoverhemd.

Vandaag is Ed baardloos en gehuld in een hoodie, een kledingstuk dat ik herken, want ik bezoek zelf ook regelmatig Zeeman en Action, maar dit terzijde. Je ziet het niet vaak overigens bij singer-songwriters. Meestal wordt niet getornd aan de baard en de kledingcode.

Ed blijkt een ideale schoonzoon te zijn en dat bedoel ik echt niet cynisch. Hij komt over als een vriendelijke, open man. En hij is ondanks zijn roem zo gewoon gebleven. Zo’n rossig joch van om de hoek die het liefst hand in hand met zijn jeugdliefde op de bank zit. Iemand die elke verjaardag van familieleden en vrienden bezoekt en kerstavond met zijn ouders, dan wel zijn schoonouders, viert. Kortom; niks mis met Edje.

Totdat hij ineens een anekdote begint te vertellen over Elton John en Bono van U2. Het gaat te ver om uit te leggen wie of wat deze figuren nu weer zijn, dus even in het kort: Elton John en Bono zijn bekende Engelsen in de categorie succesvolle zangers c.q. kattenbrokkenfabrikanten.

Ed vertel, op een toon alsof hij dagelijks telefonische audiënties met de groten der aarde onderhoudt, dat hij Elton John en daarna ook Bono belde.
Dáár valt hij voor mij enigszins door de mand. Favoriete schoonzonen bellen geen Elton John’s en Bono’s alsof het niet meer dan de Hema of Blokker is. Een favoriete schoonzoon zou daar bescheiden over zwijgen omdat hij zo gewoon is gebleven… Een favoriete schoonzoon kent zijn plaats. Minpuntje dus voor Ed.

Toch is het fascinerend, die belevingswereld van de sterren. Wat nu als diezelfde Ed Sheeran geen bekende singer-songwriter zou zijn geweest, maar een eenvoudige loodgieter? Zou hij dan óók zomaar hunne Heiligheden Sir Elton John en Bono kunnen bellen?

Picture this: “Hallo Elton, met Ed Sheeran spreek je. Mijn zusje van vierentachtig heeft maar één been en drie stembanden en heeft onlangs een oogcorrectie ondergaan. Nou wil ik haar dapperheid en doorzettingsvermogen dus belonen met een concert van u bij mij thuis. Kan dat? Of kan ik beter Fransje Bauer uit Holland bellen?”
“Eh… Hoi Ed. Hoe gaat ie? Je stem klinkt een beetje vreemd. Verkouden? En ik dacht dat je met een tour bezig was in Holland of zo?”
“Hahahahah. Ik snap je vergissing, Elton. Nee hoor, die Ed ben ik niet. Ik ben gewoon een metselaar en in de winter rijd ik op een strooiwagen. Ik heb toevallig dezelfde naam als dé Ed Sheeran, die singer-songwriter, en… Hallo? Ben je er nog meneer Elton?”
Opgehangen!

Sorry, misschien hangt Elton helemaal niet op, maar we moeten wél realistisch blijven. Want de praktijk leert dat bij veel bekende mensen de arrogantie recht evenredig toeneemt met de stijging van hun bekendheid. De Jansens en De Vriezen van deze wereld bellen geen Eltons. Dat is gewoon geen optie.
Sommige bekende mensen zijn zo evident arrogant dat je het, in plaats van arrogantie, beter traditie zou kunnen noemen…

Uiteindelijk gaat Ed een liedje zingen en doet dat absoluut zeer verdienstelijk. Jinek zit intussen kwijlend aan de tafel naar de ster te gluren. Dat kan Jinek beter dan wie ook; kwijlend naar een zo gewoon gebleven ster kijken.
Het liedje gaat over ‘slechte gewoontes en hoe die naar jou leiden’. Op dat moment raak ik Ed kwijt, maar dat doet niets af aan zijn kwaliteiten als singer-songwriter.

Zou Ed, wanneer hij vannacht als hij buiten loopt en naar boven kijkt, naar al die oneindige sterren, beseffen hoe onbeduidend zij eigenlijk zijn, die sterren…?