Fotobron: Pixabay.com
“Gaat u hem nemen? Ik denk het niet. U lijkt mij meer iemand die dit een straat te ver gaat. Heb ik gelijk?”
“Ga ik wát nemen?” vraag ik toch wel nieuwsgierig.
De man klopt naast zich op het bankje waar hij zit. Het bankje in het park waar ik hem vaak aan tref. De man is 100 en kennelijk kerngezond. Zijn step staat tegen een boom.
Dus ga ik zitten en wacht af.
“Die derde prik,” legt hij uit. Gaat u die nemen of niet?”
Daar moet ik over nadenken, intussen koortsachtig een voorzichtig antwoord formulerend.
“Dat houd ik voor mijzelf,” zeg ik uiteindelijk tamelijk laf.
“O, nou dat begrijp ik heel goed hoor, beste man. Tegenwoordig, met al die polderisatie moet je toch een beetje opletten wat je zegt.
“Polarisatie,” verbeter ik hem. “Het is polarisatie. Niet polderisatie.”
“Wat? Nou ja, maakt geen reet uit, meneer. Als je het maar begrijpt.
Voor je het weet wordt de discussie overgeslagen tegenwoordig en beland je meteen in een matpartij. Kijk, voor mij maakt het allemaal niet meer uit. Ik neem die derde prik gewoon. Hoeveel last kan ik op lange termijn nog hebben van bijwerkingen, hahahah.
Ik zal u nóg wat vertellen, meneer. Sinds twee jaar draag ik een edelsteen op aanraden van mijn kleindochter. Amethist heet die steen en hij is paars. Volgens mijn kleindochter is een paarse amethist goed voor de longen. En dat komt goed uit want ik heb nogal wat weggepaft in mijn leven. En het schijnt ook mijn ‘derde’ oog te openen. Dat komt dan ook goed uit want mijn linker- en rechteroog zijn wat troebel tegenwoordig. En het reinigt ook nog eens een keer al mijn chakra’s. Nou weet ik niet precies wat chakra’s zijn hoewel mijn kleindochter dat tevergeefs probeerde uit te leggen. Maar dat geeft niet, als het maar reinigt. Als je 100 bent, helpt Andy allesreiniger ook niet meer hahahah..”
Hij zucht.
“Waarom zucht u?” vraag ik
“Omdat ik laatst hoorde dat twee van de drie spirituele edelstenen helemaal niet echt zijn. Die komen gewoon uit China en zijn van nepglas gemaakt. Mijn kleindochter ontkent het en zegt dat het weer het zoveelste nepnieuws van de elite is.
Hoe dan ook, ik heb voor alle zekerheid weer mijn oude kastanje in mijn zak gedaan. Die heb ik al tachtig jaar, meneer. Op aanraden van mijn opa. Helpt tegen gewrichtspijn en dergelijke. Heeft altijd goed geholpen. Niet tegen mijn kleindochter zeggen hè. Nou meneer, het was mij weer een genoegen en houdt de polderisatie in de gaten.”
Hij staat op, pakt zijn step en rijdt het park uit.
Een derde prik? Een vierde en wie weet een vijfde, en waar is het eind? Niet bij je 100e want die knarse knar stept vrolijk verder.
Er zullen ongetwijfeld mensen zijn die deze winter hun 30e griepprik krijgen. Het zou me niet verbazen dat het met de coronaprik ook die kant op gaat.
Als je tijd van leven hebt wordt de eerste die de 50 vaccinaties haalt landelijk geëerd met een vetleren medaille en een zoen van de genderneutrale robot.