Bron: Photo by hotblack at Morguefile.com
Ik schrijf eigenlijk nooit over politiek. Politiek is stom. En nieuws ook. Daarom kijk ik er maar zelden naar. Nu word je van politiek nieuws sowieso nooit vrolijk, maar in de huidige tijd is het helemáál bar en boos. Aan Corona zijn we inmiddels enigszins gewend geraakt, maar op de klimaatcrisis en al die politieke show-oetlullen in Glasgow (“kijken, kijken, niet kopen!”) bijten we nog onze tanden kapot.
Elkaar een beetje op klimaatlijsten de plaats toewijzen. Ach, Nederland is tenminste nog nummer 19 van de wereld, met een gapende leegte op de plaatsen 1, 2 en 3 – want geen enkel land is klimaatvriendelijk genoeg voor de topplekken. Geen enkel land haalt de gestelde limieten. Niemand is goed genoeg. Maar: eigenlijk zijn we nummer 12. Douze points! Oh, wat fijn. En nu?
Nu dan maar de rest van het nieuws. Nee, níét Corona. Corona is uit. Grijs geworden. Met baard. Het zal allemaal wel. Het is al het andere nieuws waar ik niet blij van word. Want het enige wat ik zie: steeds meer bar slechte mensen. Die zijn niet gewoon ‘een beetje slecht’; dat zijn we immers allemaal van tijd tot tijd. Nee, ik zie alleen maar door en door verdorven mensen. En dat zijn ook nog eens mensen met macht. Oftewel: prutspolitici op het hoogste niveau. Kijk maar eens naar ‘t noordoosten.
Daar zit Loekasjenko, die – met financiële steun van Poetin – een hoop vluchtelingen importeert uit staten waar het westen, naar zijn zeggen, “gefaald” heeft. Die arme sloebers (waaronder nu ineens ook vele vrouwen en kinderen) worden strategisch naar de Poolse EU-buitengrens gesluisd, alwaar ze in de ijzige kou voor een uitgestrekt gordijn van prikkeldraad en mitrailleurmannen worden neergezet.
Een verwerpelijke oorlogsstrategie. Een zieke, menselijke stormram, die wanhopig en zonder eten en drinken bij een mager kampvuurtje tussen de evenzo zieke bomen bivakkeert. Tot de EU zegt: ‘Dit kan zo niet langer, kom dan maar door…’
Maar ja, dát zou wel een heel zwaar gezichtsverlies zijn. Toegeven en inbinden betekent dat ‘we’ bezwijken onder de druk van Loekasjenko om de sancties tegen zijn land op te heffen. Dus doen ‘we’ dat niet. Integendeel: de sancties worden verder aangescherpt. Waarop Loekie nu dreigt met het kappen van de gastoevoer naar Europa. Daar gaan we weer…
Daarnaast is het forceren en instrumenteren van deze schrijnende toestand ook voor Polen een prachtig drukmiddel om de EU te bewegen om financiële steun voor Corona en grensbewaking toe te zeggen. En vooral: om de EU de homofobe Poolse grondwet te tolereren.
En dan hebben we natuurlijk nog Poetin, die voor de schermen enkel murmelt dat hij zich er verder niet mee wil bemoeien. Achter de schermen zit ook hij alvast met zijn vingers aan de gaskraan (Nordstream, here we go), stuurt hij show-bommenwerpers naar het Poolse grensgebied en laat als sterkste atoommacht ter wereld (!) meteen ook even zien wat er verder nog kan gebeuren. Boven de tafel schoon, onder de tafel smerige handjes van het modderschuiven en mensenduwen.
Foute mannen aan de wereldtop, ze zijn en blijven het uitschot van onze toch al zo gammele beschaving. En er zit inderdaad geen vrouw tussen, moet ook ik als man beschaamd vaststellen. De enige topvrouw in de politiek, Merkel, probeert tenminste nog te deëscaleren. Niet dat het helpt; foute mannen luisteren niet naar vrouwen.
Die mannen zijn politieke monsters, die geilen op allesvernietigende heerschappij. Die grote groepen weerloze mensen als wapens misbruiken in een strijd om bakken met geld, erkenning van de corrupte macht en opgelegde sancties. Die mensen laten creperen voor eigen gewin, desnoods met een derde wereldoorlog tot gevolg.
De slechtste mensen ter aarde, dat zijn zij. Het slik. Dictatoriale smogwolken. Politiek-nucleair uitschot. Zij zitten daar en kletsen dreigend in de exploitatieruimte. En wij zitten hier, kijken ernaar en gaan weer verder met Corona en ander klimaatgezwets. Een ding is duidelijk: Greta’s ‘Bla-bla-bla’ is op íéder klimaat van toepassing. Het wereldklimaat wordt er in ieder geval niet beter van. De arme vluchtelingen aan de Poolse grens ook niet. En het politieke klimaat raakt enkel nóg meer vervuild. Ik zou wel weten waar ik moest beginnen met duurzaam opruimen. Maar dat mag niet.
En dus kijk ook ik lijdzaam toe, hoe allerhande corrupte politici de enorme berg van schijnheiligheid elke keer weer vol overgave beklimmen. Het nieuws is het podium der potentaten. Net een dramatisch toneelstuk. Een klucht met de titel “I see bad people”. Deel twee volgt vast zeer binnenkort in dit wereldse theater des leeds: “I see dead people”.
Ik ben zover. Ik wil het niet meer zien.
*Klik*
Uit.
