Bron: Facebookpagina van Bloedwijn en Gele Rozen
Maanden geleden deden mijn vrouw en ik auditie voor een rol in de tv-serie Bloedwijn en Gele Rozen.
Beiden hadden we het geluk dat we een grote rol toebedeeld kregen. Maar daar hield het niet op.
Onze dochter werd edelfigurant en onze zoon is figurant.
Er worden zelfs een aantal scenes in onze woonkamer geschoten. Zo is het hele gezin betrokken bij Bloedwijn en Gele Rozen.
Bijzonder vind ik dat.
Afgelopen week zijn we begonnen met filmen.
Dood nerveus was ik, die eerste dag. Ik sta immers niet dagelijks op een filmset. En ik weet dat ik heel veel tijd, energie en geld verspil als ik niet presteer. Zaak dus om mijn teksten te kennen. Een goede voorbereiding is noodzakelijk. En daar schort het bij mij nog weleens aan. Zelfdiscipline is niet echt mijn ding.
Mijn rol in Bloedwijn en Gele Rozen staat ook vrij ver van mij af. Het karakter dat ik speel is hartelijk, lomp, aanwezig. Dat ben ik ook, dus dat komt wel goed. Maar de man die ik speel is ook een ex-junk. Hij loopt zijn pik achterna en komt af en toe flink vrouwonvriendelijk uit de hoek. Daarbij rookt en drinkt hij behoorlijk; dingen die ik toch al heel lang niet meer doe.
Daarnaast tipt de serie situaties aan die ik uit mijn verleden herken.
Herinneringen die ik liever blok. Emoties die ik niet meer voelen wil. Maar die ik aan moet gaan als ik geloofwaardig wil spelen.
Zo blijkt Bloedwijn en Gele Rozen nog persoonlijker dan ik van tevoren had bedacht.
De afgelopen maanden leerde ik mijn teksten, negeerde ik gevoelens om ze vervolgens keihard aan te gaan.
Ik speelde vol bravoure, ik jankte op weg naar huis. Ik knuffelde medespelers, stelde mij kwetsbaar op of blafte vol over de emotie heen. Nachten lag ik wakker, peinzend over mijn bijdrage. Andere nachten was ik niet wakker te krijgen, omdat ik totaal uitgeput was.
Maar het was het waard.
De beelden heb ik nog niet gezien, en eigenlijk vind ik dat nog niet eens zo belangrijk.
Ik heb met mijn gezin in een productie mogen spelen, ik ben onherroepelijke confrontaties met mezelf aangegaan en ik heb ze gewonnen. Het maakt Bloedwijn en Gele Rozen een ontzettend persoonlijk project waar ik voor altijd mooie herinneringen aan zal hebben.
Niet in de laatste plaats omdat de cast en crew fantastische mensen zijn. Hartelijke, warme persoonlijkheden die zorgden voor een veilige set. Waar emoties mochten vloeien. Waar de crew net zo hard mee stond te janken. Alleen daarom is het al waard om Bloedwijn en Gele Rozen te zien.
Volgend jaar wordt de serie uitgezonden. Op DitisHelmond tv, en online.
