Ik wens u fokking klote feestdagen, meneer Paco

14-12-2021 door Paco

Bron: stocksnap.io

De zus van mijn hoogbegaafde buurman oom Jort komt langs. Doren heet ze. Als ik haar kort moet omschrijven, zou ik zeggen dat zij een hoog stemmetje heeft, overdreven sterk aangezette geel-bruin-paarse ogen en een bril uit 1960.

Mijn andere buurman, Mo, omschreef haar ooit als “een gebrilde en gehobbezakt individu.” Maar daarmee doe je haar tekort, vind ik. Verder heeft ze een merkwaardige voorliefde voor de wereld van heksen, tovenaars en andere vage leden uit zowel de psychische als de psychedelische wereld. Het was dan ook voor niemand een verrassing dat haar ex-man uit die wereld kwam. Hij was schoonmaker in een psychiatrische kliniek, maar dit terzijde.

Doren is in het dagelijks leven afdelingshoofd van een psychiatrische inrichting. Natuurlijk had ze het ook via cursussen tot afdelingshoofd kunnen schoppen, maar, ik citeer haar even: ’langs het pad der copulatie is de weg omhoog een stuk korter, Paco.’

Heerlijk toch, die spontane eerlijkheid? Het gekke is, en nu citeer ik haar broer Jort:’het is evident dat het Doren aan iedere vorm van elegantie ontbreekt, maar toch lukt het haar iedere avond om zonder noemenswaardige inspanning haar bed te vullen. En dat maakt haar carrièreverloop nóg indrukwekkender.’

Hoe Doren over die opmerking denkt, is niet bekend. Zij heeft zich daar nooit over uitgelaten. Misschien weet ze het niet. Persoonlijk vind ik het nogal kort door de bocht.

“Ik wil je advies,” zegt ze een sigaartje opstekend. “Luister, Mink heeft verdorie alweer een computer gekocht.”

Mink is haar 14-jarige zoon die graag mensen beledigt. Het liefst schriftelijk. Artsen vermoeden dat dit te maken heeft met het zuurstoftekort dat hij opliep tijdens de geboorte. Maar zeker is dit niet.

“Dan zou ik zijn zakgeld inhouden, Doren.”
Ze kijkt mij hoofdschuddend aan: “Zou een goede oplossing zijn, Paco. Ware het niet dat hij geen zakgeld krijgt. Hij wordt kwaad als ik hem dat aanbied. Dan gaat hij mij boze mails sturen. Daar straf je hem dus niet mee.”
“Nou, draai het dan om! Leg hem een straf op van elke dag wél zakgeld. Dan laat hij die ongein wel uit zijn hoofd. Trouwens, je zei; hij heeft alwéér een computer gekocht. Koopt hij zo vaak een computer dan?”
“Ja, ieder jaar! Niet dat hij ooit iets doet op die computer, maar hij vindt de geur van de doos zo betoverend.”
“Eh… misschien moet je eens langs een psychiater gaan met hem.”
“Doe effe serieus, Paco. Dit wordt gewoon een probleem, ja. Wil jij even met hem gaan praten? Naar jou wil hij nog wel eens luisteren.”

Een uur later bel ik Mink en leg hem het probleem voor waar zijn moeder mee worstelt. Ik leg hem uit dat, behalve dozen van een computer, óók andere zaken in het leven wel eens aandacht nodig hebben.
Mink begrijpt het helemaal: “Ik zal ons gesprek via de email bevestigen, Paco,” zegt hij waarna hij ophangt.
Zo’n jongen is Mink gewoon. Kort en zakelijk houden en vooral niet kwaad worden. Ik bedoel, je moet een beetje weten hoe je moet omgaan met zo’n joch. Dan kun je alle kanten met hem op.

Drie minuten later pingt mijn mobieltje. Een bericht van Mink. Een bevestiging van ons gesprek.
Alle schuttingwoorden staan erin inclusief alle drie- en vierletterige schuttingwoorden. De enige niet-schuttingwoorden bestaan uit de aanhef en de afsluiting van zijn mail: ‘Verachte Paco’ en ‘met de meeste laagachting.’
Beleefd bevestig ik zijn email en deel hem mee gelukkig te zijn dat hij ons gesprek zo gewaardeerd heeft.

Een minuut later stuurt hij weer een mail terug: “Ik wens u fokking klote feestdagen. Maar omdat ú het bent wens ik ook dat uw feestdagen minder klote uitpakken dan bij anderen.”

Dat ontroert mij. Ik krijg er bijna tranen van in mijn ogen. Zoals ik al zei: je moet gewoon een beetje weten hoe je moet omgaan met zo’n joch.