Fotobron: Pixabay.com
Niets is gruwelijker dan de verplichte gezelligheid van Chris Rea: Driving Home for Christmas. Er is geen ontkomen aan, aan die man. Daarom ben ik hem door de jaren heen langzaam maar zeker gaan haten. Echt háten. Chris Rea. Reed die hese zak maar één keer in zijn miezerige leven tegen een boom.
Luister voor de verandering eens naar de compositie 4’33’’ van John Cage. Dan hoor je enkel stilte. Een stilte die precies 4 minuten en 33 seconden duurt.
Luisteren naar stilte is het fijnste wat er is. Vooral thuis. Het leven rust uit. Opeens hoor je de poes weer, zachtjes spinnend naast je op de bank. Zoveel gezelligheid. En dat dankzij John Cage. Die man was zijn tijd ver vooruit. Hij “componeerde” zijn kersthit al in 1952, uit protest tegen alle muzakjes waarmee klanten in winkelcentra worden overspoeld.
“I have nothing to say. And I am saying it.” Enfin, ik denk dat geen enkele vrouw die 4 minuten en 33 seconden kan uitzitten. Al die tijd zonder klepperdeklep-ik-heb-niets-te-zeggen-maar-mijn-mond-houden-kan-ik-niet zit er niet in, helaas.
