Fotobron: Pixabay.com
De man van 100 jaar zit weer op zijn vaste bankje in het park. Ik ga naast hem zitten en laat mijn hond los. Hij aarzelt even en laat dan ook zijn hond los.
“Tijd niet gezien,” zegt hij. “Corona?”
“Nee, kaakproblemen. Ontstekings-ellende.”
Hij kijkt mij aan: “Dan zal ik je maar niet aan het lachen maken. Hoewel, er valt nog weinig te lachen tegenwoordig. De B-artiesten, voetbaldirecteuren en misdaadjournalisten van deze wereld grensoverschrijden zich allemaal suf en als een ander dat ook doet, veroordelen ze met stalen smoel datzelfde gedrag. De wereld is áf, meneer! Niks meer aan veranderen. En van de week weer die twee artiesten, Lil Kleine en Glennis Grace, die werden opgeborgen wegens grensoverschrijdende mishandeling.”
“Ja, zeg maar gerust Lél Kleine en Stennis Grace zoals collega Pasquali hen terecht noemde,” antwoord ik met opeengeklemde kaken vanwege de ontstekingsproblemen.
“Wat zeg je?” vraagt hij. Dan begint hij hard te lachen. “Nee, grapje. Maar het is toch te gek voor woorden?”
“Wat had je dan gedacht,” mompel ik. “Kleine en Grace waren beiden jurylid van The Voice en daar is, zoals je weet, grensoverschrijdend gedrag een verdienmodel.”
Hij schudt zijn hoofd: “Maar over lachen gesproken; heb jíj onlangs nog ergens wél om kunnen lachen dan?”
Daar moet ik even over nadenken: “Ja drie weken geleden toen jij wegscheurde op je step, uitgleed en met je gezicht in de stront van mijn hond kwakte. Dat vond ik wel geestig, ja.”
Voor hij kan reageren passeert er een kort, dik mannetje: Lichtblauw kostuum van Brooks Brothers dat minimaal 2500 euro kost. Een openhangende winterjas om het kostuum eronder beter tot zijn recht te laten komen en om te kunnen showen. Daaronder, om het af te maken, de originele Brown Crocodile Yacht Loafers van AURÉLIAN; guitige instappertjes van een slordige 2000 euro. Hoe ik dat weet? Ik draag ze ook wel eens in mijn nachtmerries.
Ik ken de man vaag. Hij ‘verdiende’ zijn vermogen door de verkoop van ‘geestdodende’ middelen, laat ik het zo maar noemen. Hij kijkt niet op of om, laat staan dat hij ons groet.
“Lijkt mij een vermogend en succesvol mannetje,” merkt de man van 100 jaar op.
“Dat klopt,” antwoord ik. “Zijn consumptiepatroon heeft intussen, in cijfers, de omvang van een bedrag dat zich makkelijk laat meten met het bruto nationaal product van een land als, ik noem maar wat, Canada.”
“Meen je dat nou?” vraagt hij, mij verbaasd aankijkend.
“Absoluut! Mijn buurman Jort deed vroeger zaken met hem, toen die patser nog gewoon in de verzekeringen zat.”
“Oh? is het een patser? Ja, zo ziet hij er ook wel uit.”
“Ja toch? Mijn buurman oom Jort vertelde mij eens dat hij een zakelijke afspraak had met hem in het duurste hotel van het land. Jort vertelde dat de patser tijdens het gesprek de directie van het hotel belde: of ze even snel iets wilden doen aan die vreselijk harde wind buiten.”
Intussen zie ik de patser gehaast voorbij rennen. Er zit een enorme scheur in zijn pantalon, ergens vlak boven de enkels beginnend en eindigend bij de knie. Figuurlijk gesproken wapperen de flappen van 1000 wild langs zijn been heen en weer tijdens het rennen.
De hond van de man van 100 rent grommend achter hem aan. Daarachter, wankelend en amechtig hijgend, mijn hond.
Wij kijken elkaar verschrikt aan.
“Dat doet hij ánders nooit,” zucht de man van 100.
“Had ik al verteld hoeveel zo’n pantalon kost tegenwoordig?” vraag ik meelevend aan hem.
Hij lijkt ineens op een man van 103.
Of ik nog gelachen heb? Uh ja vorige week nog toen ik met me smoel tegen het openstaande keukenkastdeurtje aanliep. Ik zal je mijn reactie besparen.
Maar honden en broekspijpen zorgen vaak voor de broodnodige humor.
Gelachen..laatst? Jazeker Paco maar dat was in het begin van de jaren ’70 ..nee zeg maar eind jaren’ 60 van de vorige eeuw. Oh ja? hoorde ik ineens in de ruimte waar ik me nu bevind. Oh ja? Er is niemand dan alleen ik in deze ruimte.
Ik hoor de stem van mijn vader of is het wat ik zou willen horen. ‘ Oh ja, jij las De Lach uit De Leesmap bij de kapper. De Chick van Joop ‘ deegsliert’ Wilhemus vergat je even te verstoppen, jongen!’ Maar… dat was helemaal niet nodig dat verstoppen hoor want ik las dat blad in de karage!, als jouw moeder er niet bij was. ‘ karage’ ach ja hij sprak altijd de ‘g’ als ern ‘k’. Dus..gelachen? jawel om de nu genoemde ‘ vintage’ naakte vrouwen waar je als jongetje het direct warm door kreeg, maar terzijde
Patsers met loafers, sokloos dragers, pantalons Jort Kelder ingekorte pijpen, soms met bretels en – opvallend is mijn volgende waarneming- de openstaande overhemden door de 2 of 3 bovenste knoopjes niet te gebruiken. Brrr als je dit ziet bij Beau.. dan ontdek je een bos haren waar Frits Wester naar snakt of….? Jeroen Pauw begon met het knoopjes van zijn overhemd open te laten, zacht te praten en zijn geleerd empatisch riedeltje te laten zien aan het volluk, tsja.
Kucci,Vuilniston, Pratda,Victor en Rolluf..ach met de loafers voorzien van goudkleurige gespen en een big bag, handtasjes plus de gezichtsverf van Lekko dan mag je optreden bij ErtheeEl het roddelprogramma waar de Gooise Matras, de Amsterdamse Jumbo klant en Sla uR Lul en de afgeserveerde de 2 B’s met hun vrind de bendeleider hun wandaden niet meer mogen vertellen om te voorkomen dat een motorbende naar binnen stormt en gaat matten, maar ook dat terzijde of…. Grrrrommm, blafffff, woefff The Wolf of the Veluwe onder begeleiding van Freek Vonk, aan de MCWolf Drive In gratis voedsel mag beginnen.