Bron: Pixabay.com
De Russen rammelen aan onze grenzen, doemdenkers zien WO3 aan komen denderen en de angst voor de bom laait op. Maar hier concentreren we ons op de belangrijke zaken:
ONZE Olympiërs… ONZE medailles, de thuiskomst, de emoties, het ‘wat ging er door je heen’.
Alle honderd-en-een kwebbelkantines hadden hen aan tafel. Met fanfare, confetti, familie en geliefden, die zo mogelijk nog nerveuzer waren geweest dan de Helden zelf. Holland spreekt een woordje mee. Behalve over miljoenen in Chinese strafkampen, want sport en politiek…
Bij Jinek mocht Rutte zich onbeperkt uitleven in zijn versleten promo-praatje en enthousiast uitgevente excuses: ‘Had niet mogen gebeuren, te lang geduurd, ben ik zelf ook verantwoordelijk voor, begrijp ik en sorry Groningen dat we weer gaan pompen en sorry toeslagouders dat jullie gewoon nog steeds je huis uit gelazerd worden. Trouwens ook sorry dat ik überhaupt besta… zo goed?’
Nog tijdens de uitzending, vanwege crisis plots weggeroepen (opstaan, gezicht op ernstig, begrip vragen, bijzondere omstandigheden niet vergeten nog ‘mooie uitzending’ te wensen, doei en weg was ie). Poetin aan de lijn waarschijnlijk of hij van ons ook binnen mocht vallen..Bij ons thuis werd weer gesproken van doorgestoken kaart, opgelegd pandoer, premier uithangen en image herstel. Maar daar vertrouwen ze niks meer.
Gelukkig kan eind van de week De Tap gaan stromen. De Kneuskeutels uit Knollendam kunnen de Hotseknotsers aanvoeren in de grote optocht en daarna is het ten zuiden van de grote rivieren drie dagen tegen elkaar aan meuren en kopkluiven geblazen. Natuurlijk alleen IN de cafés, volgens Bruls. Lang genoeg gewacht, kunnen niet zonder en al dat papier-maché moet nou maar eens naar buiten.
En dat met gemiddeld 40.000+ infecties per dag. Natuurlijk, qua ziekenhuisbezetting valt het mee. Maar het doet me toch sterk denken aan Dolle Dinsdag toen het westen van ons land dacht bevrijd te zijn en de bezetter met pek en veren naar het oosten werd gejaagd. Tegenvaller dat die per kerende post terug kwam marcheren omdat de geallieerden nog even werden opgehouden. Daarna viel de hongerwinter in. Ene ramp weg gewenst, andere voor de deur.
We zouden zomaar eens te enthousiast geweest kunnen zijn, in dit gave land.
