Bron: http://hmd.plaatjesgenerator.nl
Zoon, gediagnosticeerd met McDD, is druk. Heel druk. Al weken.
Zodra hij wakker wordt, staat hij aan. Onrustig rent hij rondjes door de kamer.
Rustig ontbijten en aan tafel eten zit er niet in; hij móét stuiteren.
Na het eten heeft hij taakjes, die hij – en inmiddels is dat standaard – vergeet.
Als taakje moet hij bijvoorbeeld de vaatwasser inruimen. We weten dat we elke dag weer moeten herhalen wat hij dan precies moet doen. Eerst alle messen, dan de vorken. Borden niet tegen elkaar aan zetten, de glazen ondersteboven in de vaatwasser. En. Niet. Vergeten. Om. De. Vaatwasser. aan. Te. Zetten.
En nog staat de vaatwasser open, zit er geen tablet in, liggen de borden op elkaar en stuitert Zoon inmiddels op de trampoline.
Maar hij doet zó zijn best.
Meestal weet hij na het taakje niet meer wat hij moet doen. Dan begint hij geluid uit te stoten. Om de druk te verlagen.
Hij gilt wat, scandeert in standje turbo hele verhalen of hij vliegt ons om de nek omdat hij wil stoeien/ knuffelen/ huilen/ kletsen/ spelen. Niet te lang, want hij moet de spanning kwijt. Even dansen, even rennen, even een rondje om het meer met de hond.
Vaak helpt de telefoon.
Hij mag in zijn kamer spelletjes spelen en YouTube kijken. Zoon wordt daar rustig van, en wij hebben even adempauze. Maar ook de telefoon helpt hem niet meer. De onrust in zijn lichaam en geest is te overweldigend. De spanning is hem te hoog.
Weet je waarom?
Afbeelding van Werner Redlich – TXT met een Klik via Pixabay
Binnenkort mag hij met de zorgbegeleiding naar een pretpark. En Zoon heeft daar zin in. Want een pretpark is heiliger dan de hemel.
Hij weet al zeker een maand dat hij gaat. En elke dag telt hij de uren dat het nog duurt voordat hij aan de poort van het park staat.
Dat verklaart zijn extreme onrust. Daarom stuitert hij alle kanten op, vergeet hij alles, is hij extreem hyper en gespannen.
Over iets meer dan een week is het eindelijk zo ver. Die dag zal hij zielsgelukkig door het park paraderen. En als hij uit het park komt – mits het een positieve ervaring was – zal de vermoeidheid er uit komen. Hij zal de week erop niet vooruit te branden zijn. Hangerig, lichtgeraakt, humeurig.
Tot hij te horen krijgt dat de meivakantie voor de deur staat. Dan bouwt de spanning weer op. Want vakanties zijn leuk. En spannend. En tof. Hyperdehyper! Stress!
Druk.
Meer blogs over McDD lezen? Klik hier.
