Bron: Photo by hotblack at Morguefile.com
Afgelopen week werd in het radioprogramma Met het Oog op Morgen de mooiste liefdeszin van Nederland verkozen. Hij kwam uit een boek van Arthur Japin.
Nu kun je je afvragen wat dat überhaupt is, een ‘liefdeszin’. Het is in ieder geval geen lievelingszin en ook zeker niet ‘de zin in de liefde’. Het is de zin die de meeste liefde uitdrukt, die het beste laat zien hoe lief je iemand hebt, zo heb ik begrepen.
Als alleenstaande man ben ik vanzelfsprekend altijd geïnteresseerd in zinnen die ‘t bij vrouwen zogezegd goed doen. Uitspraken die – zoals de dames zelf vaak beamen – in hun systeem resoneren. Oftewel, frasen die harten raken. Dus ik was meteen een en al oor.
Maar toen ik hem hoorde, dacht ik: wat moet ik dáár nu weer mee? Waarom is dít de mooiste, meest liefdevolle zin die je kunt uitkramen? Afgezien van het woordje ‘lieverd’ vond ik er weinig liefs aan. De zin getuigt enkel van het feit dat mensen zichzelf blijkbaar totaal niet kennen. Dat anderen vaak meer in hen zien dan ze zelf ooit voor mogelijk hadden gehouden. Wat heb je dáár nu aan?
Bovendien moet je de zin minstens drie keer horen, voordat je hem doorhebt. Vind ik dan, als simpele ziel. Nou, leuk. Kom jij aan, in de kroeg, met je zinnetje. Het gunstigste antwoord dat je dan terug kunt verwachten, is: “Oh?” Met een paar zwaar fronsende, wantrouwende wenkbrauwen erbij. En met een beetje pech wordt er nog nagevraagd ook: “En wat zie jij dan, wat ik zelf niet zie?” Sta je helemaal met je mond vol tanden, als man.
Het is, nu ik er langer over nadenk, zelfs een beetje een verwaande zin. Eentje met een hoogmoedige air. Alsof iemand één blik op je werpt, vervolgens van alles in jouw ziel projecteert, je als het ware ‘leest’ en aansluitend beter begrijpt dan jij dat zelf ooit zou kunnen. Een nieuwe variant van ‘Ik zie, ik zie wat jij niet ziet (en ook lekker nooit zult zien)!’
Ik kan me eerder voorstellen dat je een zin als deze uitspreekt bij het beëindigen van een langdurige, ingekakte relatie. Waarna de beledigde ander dan lekker verbitterd kan zeggen: “Nou, inderdaad! En jij was dus stekeblind, want jij zag he-le-maal niets van alles wat ik ben!”
Enfin. Wat was dan nu die mooiste Nederlandse liefdeszin?
Dit is het enige wat telt, lieverd, dat iemand meer in je ziet dan je wist dat er te zien was.” (bron)
Het geneuzel die je wist dat ging komen. Of zoiets.
Nou, succes.
Ik houd het zelf toch liever bij de iets meer cliché zinnen als: “Als ik nu eindelijk weet wat echte liefde is, dan komt dat enkel door jou…” (een lichte verbastering van Herman Hesse’s liefdesverklaring). Of het nog veel mooiere: “Jij maakt dat ik een betere man wil zijn,” van Melvin Udall in de film As Good as it Gets. Volgens mij kom ik daarmee een stúk verder. Maar ja, wie ben ik, als het op het uitspreken van liefdeszinnen aankomt. Ik vind “Hallo” al moeilijk.
