Bron: Pixabay
Juicekanalen zijn mega populair geworden. “Roddelpraat“, gerund door Rat Roos en Schouthond Dennis heeft inmiddels meer dan 500.000 abonnees. Yvonne Kotsenweijer squirt haar misselijkmakende mondgeur over bijna 200.000 abonnees.
Deze übermenschen presenteren de meest invloedrijke juicekanalen van Nederland.
Juicekanalen zijn YouTube filmpjes waarin roddels over bekende mensen worden gedeeld. En, omdat deze kanalen gedijen bij zoveel mogelijk views, zijn de roddels niet voor de poes. Hoor en wederhoor is niet zo nodig, want een band opbouwen met BN’ers hoeft niet. Een juicekanaal is niet afhankelijk van BN’ers, zoals roddelbladen dat bijvoorbeeld wel zijn.
Schaamteloos gooien ze privézaken de wereld in. Charly Lustig is niet monogaam, Ciske de Munk snuift in de tourbus. Sletmantha slikt dubieuze pillen.
En Nederland smult ervan. RTL Boulevard praat erover, Hart van Nederland filmt voor het huis van een polder-ster. De in de beerput getorpedeerde sterren voelen zich genoodzaakt om voor de smullende camera’s tekst en uitleg te geven.
Fotobron: Pixabay.com
Rechtszaken worden aangespannen. Want kan een willekeurige schaamluis online zomaar een strontkar aan gossip over een BN’er uitstorten? Bestaat er niet zoiets als privacy? Leven we nog in een land waar moreel besef een waardevol goed is?
Zodra er een zaak wordt aangespannen zie je meestal een terugtrekkende beweging van de juicekanalen. Ze halen een gewraakt filmpje offline, of ze brabbelen een soort van ‘sorry’.
Zeker als John de Mol met een claim dreigt. Dan buigt zelfs de meest gezette gnoe minzaam zijn knieën. Stel dat Rat Roos alle zuurverdiende centjes moet inleveren. Ineens is de lopende rekening belangrijker dan het aantal gniffelende abonnees.
Ik noem dat gezichtsverlies. Mietje, met je grote bek.
Toch kan je deze tarrels niets kwalijk nemen. Juicekanalen bestaan simpelweg bij de gratie van het volk. Als er geen hond naar deze wannabe-sterren kijkt houdt het vrij snel op.
Maar ja. Het is heerlijk om alleen maar andermans mot te zien.
