Ameland is een geestig eiland met veel water er omheen

27-04-2022 door Paco

Credit: Marijket / Pixabay

Met mijn hoogbegaafde buurman oom Jort arriveer ik in Nes, op het eiland Ameland. Jort moet daar een klant bezoeken. Wij zijn er nog geen twee minuten of hij deelt doodleuk mee dat hij zich heeft vergist. Wij moeten in Nes aan de Amstel zijn.

“Mijn God! Wat is er van jou geworden, oom Jort,” zucht ik. “Ik weet nog dat ik erbij was toen je op het punt stond je diploma te krijgen en uit te groeien tot een heuse gesalarieerde volwassene met een eigen burgerservicenummer en een studieschuld! Dat was de tijd dat je nog niet was aangetast door drankmisbruik. Man, wat stel je mij teleur. Regel dit!”

Oom Jort trekt een wenkbrauw op en zegt: “Helaas is de laatste boot al vertrokken, dus dat wordt overnachten hier.”
Helder! Ik kan hem wel wurgen.

We boeken kamers in een hotel met de toepasselijke naam Logement Zee van Tijd en lopen vervolgens naar de hotelbar. Achter de bar een vent die van boven tot onder is dóór-getatoeëerd. De kop van een groot monster eindigt bij zijn nek. Oom Jort vraagt beleefd hoe hij aan die enge huidaandoening is gekomen. De barman kijkt niet eens zo héél giftig.

Verderop zit een man met twee geamputeerde benen volledig dronken te zijn. Lallend bestelt hij nog een whisky. De dóór-getatoeëerde barman weigert, waarop de man kermend begint te janken.
“Doe niet zo lullig man,” zegt oom Jort tegen de barman. “Het is evident dat die man hier toch al niet meer op zijn benen kan staan, dus wat maakt het uit.”
Barman gaat bijna in een deuk en smijt onze biertjes op de bar.
Later hoorden we dat die geamputeerde man zijn broer was. Wisten wij veel.

Omdat er verder weinig te doen is, besluiten we naar het strand te rijden. Ameland is een geestig eiland met veel water er omheen. En als het regent, wat nu het geval is, zie je nog meer water. Een spektakel waar je mij wakker voor kunt maken – maar niet heus.
“Als ik hier nog een week moet zitten, spring ik vrijwillig van de vuurtoren,” zucht oom Jort, die naast mij in de auto naar de zee zit te staren.
“Dat ga je niet redden met één week, want ik las net dat er een file voor die vuurtoren staat. En je moet een kaartje kopen als je wilt springen,” antwoord ik.

Plotseling begint het nog harder te regenen. Oom Jort zet de ruitenwisser aan. “Kutweer,” bromt hij chagrijnig.
“Ik ben altijd blij als het regent, oom Jort,” merk ik optimistisch op. “Want als ik niet blij ben, regent het toch wel.”

Hij schudt zijn hoofd.

Even later klopt een man op het raampje. Oom Jort draait het raampje naar beneden.
“Goedemiddag, weet u of er hier nog iets recreatiefs gaat plaatsvinden vanmiddag?” vraagt een zeiknatte man met een wanhopig gezicht.
“U boft,” zegt oom Jort. Over een uurtje beginnen hier de play-offs kaatsballen voor gevorderden. De Here Jezus komt ook. Hij is al gesignaleerd in de buitenwijken van Nes. En vanavond draaien ze in de bioscoop het nieuwste kassucces: ‘Het laatste ritje van John F.Kennedy.’ In 3D! Fenomenaal!”

Op de terugweg naar het hotel vraag ik Jort hoeveel extra geld dit reisje gekost heeft.
“Heel veel geld,” antwoordt hij nijdig.
“Nou ja, geld maakt toch niet gelukkig.”
“Dat is op zich fundamenteel juist,” zegt hij. “Maar ik ben nooit te beroerd om het nog een kans te geven.”

Eenmaal terug het hotel vertelt de dóór-getatoeëerde barman dat er helaas een vergissing is gemaakt met het boeken van een kamer. Alles was al vol, dus… Hij lacht vals. En breeduit. De getatoeëerde kop van het monster, net onder zijn nek, lacht breeduit mee.