Bron: Photo by hotblack at Morguefile.com
Simone vindt zichzelf te dik. Dat merk ik inmiddels zo goed als dagelijks. Maar laatst vroeg ze het ineens heel direct: “Paps, vind jij ook dat ik moet afvallen?”
Natuurlijk vind ik dat niet! Ik vind mijn dochter prachtig zoals ze is. Dus dat zeg ik ook: “Nee lieffie, dat vind ik niet. Wie vindt dat dan wel?” Ik wil het weten. Want als ze een naam noemt, weet ik tenminste welke klojo ik eens even flink in elkaar ga rossen. Figuurlijk dan, want meppen mag tegenwoordig niet meer, dat hebben we bij de meest recente Oscar-uitreiking wel gezien.
Maar er komt geen naam. Enkel: “Op school.”
“Wíé op school?”
“Nou, gewoon…”
“Ik vind het helemaal niet gewoon! Wie?”
Blijkt dat het ter sprake gekomen is tijdens de gymles. De gymlerares is een dunne, gespierde spriet die van iedere scholier een vegan marathonloper wil maken. Dat wist ik al. Maar nu heeft ze dus de kinderen ingedeeld in groepen: hardlooptypes, speer- en discuswerptypes en sportongeschikten, wegens te dik. En Simone zat dus in die laatste groep, met nog drie andere meisjes. Hoe fout ben je dan bezig? Dat mens moet meteen op non-actief gesteld worden wegens pedagogisch onverantwoord! In mijn hoofd ben ik al ijverig bezig met een brulbrief voor school.
“Ja, maar het was niet alleen op school, pap. Tjerk maakte laatst ook al een opmerking. Over mijn te korte topje. Hij vindt dat ik geen figuur heb voor ‘buikvrij’ en daarna zei hij dat ik de volgende keer dat we samen ergens naartoe gaan, wel iets ‘fatsoenlijks’ aan moet trekken. Ik heb echt het gevoel dat er een beetje teveel van mij op deze aardbol rondloopt…”
Even weet ik niks te zeggen. Maar in ieder geval weet ik nu wél wie ik in elkaar ga rossen.
Wat denkt ie wel? Dat hij de aangewezen persoon is om te zeggen hoe mijn dochter eruit moet zien? Eerst al dat gemekker over haar neuspiercing (oké, oké, ik mekkerde zelf aanvankelijk ook), en nu dit. Wat is het volgende? Geen make-up meer? Haren verven taboe?
Ik weet niet of ik Tjerk nog wel zo geschikt vind voor mijn Siempie. Vond ik toch al niet, maar dit gaat wel heel ver. Hij maakt haar onzeker, in plaats van dat hij haar op handen draagt.
“Simone, je moet je niet, nóóit, laten leiden door de mening van anderen. Ook niet door die van mij. En zéker niet door die van Tjerk. Je kunt meningen aanhoren, je kunt ze betrekken bij je eigen beslissingen en zelf bepalen hoeveel waarde je eraan hecht. En dan doe je mooi wat JIJ zelf wilt en wat JIJ het beste vindt. Oké?”
“Oké.”
Laatst las ik een mooie quote. Ik weet niet meer precies hoe die ging, maar dat maakt niet uit. Ik pas hem even aan voor mijn meisje: “Weet je, de angst dat je ‘teveel’ bent en de angst ‘niet voldoende’ te zijn, zijn angsten van hetzelfde soort. Het is namelijk de angst om ‘gewoon jezelf’ te zijn. Dus geef geen ene fuck om wat anderen van je denken. Wees jezelf, wees veel, wees voor mijn part teveel, of wees gewoon eens wat minder. Het maakt niet uit, want voor jezelf ben je toch altijd precies genoeg.”
Even adem halen.
“Dus laat godnondeju niemand zeggen dat jij te dik bent, ja!? Je bent prachtig. Punt!”
“Punt,” grijnst ze. “Dankie, papsie…”
Aan haar taalgebruik moeten we duidelijk nog wél iets doen.
Ik gun ieder kind een vader zoals jij
Dank je
(Maar ik laat hier natuurlijk wel enkel mijn positieve vaderkanten zien, hè. Over de slechte(re) zaken moeten ze te zijner tijd zelf maar berichten, als ze daar behoefte aan hebben )
Ik zou die gymtreutel toch een brief op poten sturen met een afschrift aan de directie. Is die trut helemaal van de pot gepleurd?