bron: tegelizr.nl/MW
Wat worden wij mannen toch voortdurend in de luren gelegd. Nu deinen er weer overal tweede-huid-bottom-up leggings in de publieke ruimte. Terwijl het lijkt of iedere vrouw een aangename achterwerk update heeft gekregen door zich in de sportschool in het zweet te pilatussen, blijkt de metamorfose puur bedrog.
Er schijnt een naadje in de broek te zijn aangebracht, dat de zaak naar boven optrekt zodat men zonder inspanning zo dicht mogelijk in de buurt kan komen van de uitzinnige Kardashian uitschuiftafelreet. We komen er als man te laat achter.
Als de billenbroeken, de kipfiletjes, de nepwimpers, de push-up-bra’s, alle verf- en pleisterwerk en het corrigerend ondergoed weer zijn afgepeld, moet het wel een enorme domper zijn om de alledaagsheid in haar ontmoedigende volle omvang tentoongespreid te zien.
Maar dan zit je ermee… En durf er dan nog maar eens iets van te zeggen.
En waar ‘heb’ het voor nodig. Zoveel onzekerheid, al dat ge-Instagram en getiktok. Natuurlijk zijn het weer boomerpraatjes, maar die jonge vrouwen in volle bloei kun je een juten zak aantrekken en dan zijn ze nog bloedmooi, dus wat is het probleem? Waarom op je achttiende al een neusjob of een fluf-correctie?
De commercie, de ‘sterren’, de modeporno, de facebookgroep, overal op moeten lijken en nooit tevreden zijn met jezelf. Ook lijkt het of er steeds meer mensen in transitie gaan, ze ontdekken de vergeten man of vrouw of beiden in zichzelf. Of zijn het enkelingen en kluifjes voor media en kijkcijfers.
Ik zag laatst op tv een man met een baard, zwanger…
Wees ruimdenkend zei ik tegen mezelf; doe nou eens je best joh, kom op!
En zappte naar Vandaag Inside…
