Bron: Pixabay.com
Fietsend kom ik uit in een plaatsje dat Laren heet. Tijd voor een kop koffie, dus wandel ik de kantine binnen van een lokale hockeyclub. Het barst hier overigens van de hockeyclubs. Ik telde er al fietsende vijf.
Maar oké, het is ‘t Gooi.
Binnen zie ik op een mededelingenbord aan de muur, dat het eerste team over een kwartier moet spelen. Ik lees ook de namen van de speelsters. Het team bestaat uit o.a. Machteld A,B,C,D en E. Verder nog een handvol Annelienes en Florines.
Die namen zouden niet misstaan in een moderne koeienstal.Maar dit geheel terzijde.
Daarna loop ik de kantine binnen en zie dat alle plaatsen bezet zijn. Wat doe je in zo’n geval? Dan roep je keihard dat de autolichten van Floris-Jan nog branden waarna de halve kantine leeg stroomt. De koffie smaakt prima.
Naast mij zit een soort vrouw met een Egyptische dromenvanger om haar nek. Dat maakt een mens direct spiritueel. Je aura schiet meteen alle kanten op. Zij stelt zich voor als Liedewijn. Het klinkt als Literwijn, maar dat kan komen omdat ze al aardig heeft doorgedronken zo te zien. Ze lacht heel vriendelijk. Zij lijkt mij echt zo’n vrouw die op een begrafenis aan komt zetten in een hardroze konijnenpak, en er vervolgens nog mee weg komt ook.
Dan begint ze meteen te vertellen dat dit eigenlijk geen plek voor haar is terwijl ze gewoon door blijft glimlachen. Misschien kan ze niet anders: “Voor een intellectueel zoals ik,” vertelt ze zonder enige gene, “zijn er spirituelere plaatsen te bedenken.” Ze slobbert wat sherry naar binnen. Ik zou ‘nippend van haar sherry’ kunnen zeggen, maar daar lijkt in de verste verte niet op, dus houd ik het bij slobberen.
Daarna vertelt ze dat ze alle grote werken van alle grote schrijvers in haar boekenkast heeft staan en kijkt mij, kennelijk in afwachting van mijn reactie, vragend aan. Nog steeds glimlachend.
Schijnheilig hum ik bewonderend. Maar in het echt vermoed ik dat van al haar boeken van grote schrijvers alleen de boeken van Suske en Wiske enigszins beduimeld zijn. Maar dit geheel voor mijn rekening uiteraard.
Haastig neemt zij nog een slokje. Naast mij, aan de ander kant, bestelt iemand een kop koffie en een peer waarna de kantine stilvalt. Kennelijk houden ze niet van peren in Laren.
Als het geroezemoes weer wordt hervat, bestelt Literwijn een tosti waarvan de kaas zo te zien óók is mislukt, en vertelt dat zij het zo lekker vindt dat zij wordt bediend hier. “Het punt is,” zegt ze, “dat het heel anders is dan bij mij thuis. Daar smeer ik elke ochtend mijn eigen boterhammen.”
Ze kijkt erbij alsof ze het heeft over een verhuizing van een volledig flatgebouw.
Dan begint ze ineens over tv-programma’s en klaagt over het missen van de twee jaar geleden gestopte talkshow De Wereld Draait Door. “Die show vond mijn man zo ontzettend enig.”
“O,” zeg ik, “daar keek ik weinig naar. Die Van Nieuwkerk praatte altijd zo snel. Daar werd ik nerveus van. Dan kon ik niet slapen.”
“Meen je dat nou?” Grote ogen die mij ongelovig aankijken. “Wat denkt u, zou ik een nieuwe facelift nodig hebben?” gaat ze vrolijk verder. Ze lacht er vriendelijk bij. Nog steeds.
Tijd om op te stappen.
Dus na mijn achtste kop koffie, ik moet nog rijden, en haar zestiende sherry, loop ik de kantine uit.
Machteld A t/m E staat met 1-0 vóór.
Ik loop naar mijn fiets. Lekke band. En het begint te hozen. Dat komt er nou van. Dus schuil ik in de mannenplee naast de kantine. En terwijl ik eerst zo blij was met de geur van verse koffie, word ik nu geconfronteerd met de warme geur van mannenpis. Het is wel eens beter gegaan op een zomerse dag…
Het zijn de ‘weduwen & in de alimentatie afkoopregeling van hun ex mannen in poloshirts, de licht ge(i)l gekleurde linnen broeken met hun instappers ( vooral van het merk ‘Zwartjes’ want dat doet hun herinneren aan de uit de VOC slaverij bloedgeld verdiensten) en minimaal geimporteerde cabriolet met een nieuw kenteken, maar dat illustratie over de OSM cultuur. De ex husband (men spreekt graag in de engelse taal) maakt automatisch het begin kapitaal van zijn ex wife over en elke maand wil hij dat ze gaat zeuren maar niet als hij zich uitleeft met zijn nu ex maitresse op ‘ De Gooise Matras van Beter Bed’.
Het terras op De Brink zit stampvol met lustzoekende ex echtgenoten. Er wordt geloerd, geflirt onder het genot van een biertje, portie kleffe bitterballen en als OSM dat niet belieft een… Croques Monsieur van 15 euro. Wordt het later op de dag dan telt een wandelaar met rugzak, lederen schoenen en wandel clothes van Bever, de rijen lege wijnflessen: wit, rood, droog of zoet. Het zuur komt later als de alleenstaande terugkeert naar de villa en achter een toegangshek met begraafplaats bomem omringt terrein. De conifeer, praat niet.
De kids zijn gevlucht naar onbekende bestemming. Ze studeren of zuipen, snuiven en slikken zich naar de dood. In hun foute rechtse roddelkrant leest de nabestaanden dat Spijker S, Vlinder K., Pieternel Joanne , Kees Jan, Floris helaas veel te vroeg en te jong overleden is en inmiddels is gecremeerd. Het zuipen stopt nooit. De echte rijken rijden in barrels want niemand in het Gooi mag weten dat bij hen het geld ook zwarte zijden heeft hoe dat kapitaal verdiend werd. Kijk een meneer Y van ‘t Hek lult over rechtse corpsballen en hockey trutten maar vergeet te vertellen dat hij uit een OSM afkomstig is en nu zelf ook weer een pensionado zal worden en hij met zijn broers zich suff lachen onder het drinken uit de vorraad… Buckler. Santé, drink je ook Karel- Jan, Kobus- Piet, Babette en Suffie- Sophie?
Een nieuw brein laten inplanten zou ook geen kwaad kunnen.
Je was een aardig eind uit de buurt met je Velo? En hoe jij ook maar één slok koffie binnen krijg in die ballentent naast dat ding van Literwijn of Frohwein whatever ….
Pluspunt is weer lekker leesvoer.