Van ons, voor jullie...
Na ons hachelijke rafting avontuur hier in de Ardennen waren de kinderen nog dagen misselijk en in shock. Daarom nu een filmpje van wat rustiger vaarwater dat wij bevoeren.
Na deze tweede watersessie was ik levend verbrand. Zo goed als verkoold.
Ik voelde mij bijna een dobbern… nee.
Enfin. Ik heb nu dan ook wel méér dan genoeg water gezien.
En gehapt. En weer uitgeplast.
Ik wil naar huis…
Ik gá naar huis!
Ik ben weer thuis.
Oost, west, en de rest
was per abuis.
Thuis.
O, tof thuis ❤️
Elke week in je mailbox!
Voorheen kon ik mijn gezin een week lang voor minder dan €100,- gezond voedsel voorschotelen, nu moet ik er minstens €140,- voor neerleggen.
Ik dacht: ik ga eens lekker een paar weken weg. Met de kinderen. Ik dacht: laten we gaan kamperen. Want wat is er nu mooier? Ik dacht: België! De Ardennen! Geweldig! Lekker relaxen. En zo geschiedde. Niet.
Wij gingen raften. Twee teams. Twee rafts. Een gele met rode paddels. Een blauwe met gele paddels. En de complete ondergang. Noodweer. Nooit weer.
Ik zwaai even naar jullie vanuit de Ardennen. Onze zonderlinge buurman (op Crocs, later meer daarover) BBQ't voor ons. En verder is het ook best uit te houden. De groeten!
Ik ben een ontdekker! Ik heb ontdekt dat er een relatie is tussen tijd en geluk. Misschien wist de halve mensheid dat al, maar ik moest er nog even achterkomen. Al zou je kunnen stellen dat 'geluk' enkel de afwezigheid van ongeluk is.
"Waar gaan we dit jaar heen op vakantie, pap?" Nick vraagt het alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Zomer = naar het buitenland. Maar waar kun je nog heen in crisistijden als deze?
