Het is allemaal een kwestie van bewustzijn

26-09-2022 door Paco

Fotobron: Pixabay.com

De man van 101 jaar zit op zijn gebruikelijke bankje in het park.
Fascinerend. Het lijkt of hij hier altijd zit. Op welk moment van de dag ik ook door het park loop, hij zit daar. Volkomen ontspannen en schijnbaar niet gehinderd door haast of welke spanningsboog dan ook, zit hij daar te zitten. Rechtop. Zijn step op luchtbanden vlak naast hem tegen een boom.
Een vriend van mij, die ooit eens ‘s nachts door het park wandelde omdat hij niet kon slapen, zag de man daar ook op dát tijdstip op het bankje zitten.

“Ga zitten,” zegt hij uitnodigend terwijl ik de hond loslaat die waggelend naar de step loopt en zijn poot optilt. De man lacht.
Zelf zou ik in die situatie iets anders hebben gedaan dan lachen. Hij niet. Hij lacht gewoon.
“Wist je dat honden een hogere energietrilling hebben dan mensen?” vraagt hij.
“Eh… Nee, dat wist ik niet. Wel weet ik dat honden een hoger geluidsniveau hebben dan de gemiddelde mens.”
“Jouw reactie komt een beetje onnozel over,” antwoordt hij. “Zulke dingen hoor je te weten.” In zijn voorhoofd een rimpel. “Ik geef je nog één kans: “Wat is er zo merkwaardig aan een struisvogel?”

Ik denk na. Voor alle zekerheid. Je weet nooit hoe iemand gaat reageren wanneer hij het heeft over energietrillingen bij honden. “Nee, ik geeft het op,” zucht ik.
Hij schudt zijn hoofd over zoveel onwetendheid. Dan:”Het oog van de struisvogel is groter dan zijn hersens. U weet ook niet veel.”

“Hoe sta jij eigenlijk in het leven?” vraagt hij dan ineens. “Zelf geloof ik in het eenheidsprincipe. Dat wil zeggen dat alles wat leeft of wat bestaat met elkaar verbonden is. Ik geloof dat als je al je beperkende overtuigingen laat vallen en vervangt door de overtuiging dat je alles kunt bereiken, dat je daarmee je bewustzijn uitbreidt. Zoiets. Ik geloof dat de grote natuurkundige Erwin Schrödinger gelijk had toen hij opmerkte dat het totaal aantal geesten in het universum één is. Iedere druppel die opspat uit de zee valt ook terug in de oceaan die één is. De druppel is dus zowel druppel als oceaan. Dat geldt ook voor mensen. Je bent mens en uiteindelijk keer je terug naar de bron waaruit je ontstond en ben je weer één met die bron. Je zou kunnen zeggen dat je die bron zélf bent. Dat betekent dat het geen zin heeft over andere mensen te oordelen, want dan zou je over jezelf oordelen.”

Hij zwijgt even en zegt dan: “Kun je mij nog volgen? Aan je gezicht te zien begrijp je er geen bal van. Oké, neem discriminatie. Het is allemaal een kwestie van bewustzijn. Als je dát beseft, besef je ook dat over kleur, geaardheid of gewicht oordelen inderdaad geen zin heeft. Ik bedoel; uiteindelijk is alles en iedereen bewustzijn. En bewustzijn heeft geen kleur, geslacht, gewicht of whatever. Dus waar blijf je dan met je oordeel?”

We zwijgen even. Dan sta ik op en roep de hond. Je kunt ook te veel bewustzijnverruimende gesprekken hebben op één dag.
De man lacht. “Mooi hè?” zegt hij dan lachend. “Wilt u weten waarom in de woestijn, verdrinking het grootste gevaar is?”
“Nee, ik moet weg. Andere keer misschien?”
“Dan niet,” bromt hij. “Dan moet je het zelf maar weten.”

Ik loop door. Wat een wijsheid. Ik kan niet wachten tot ik 101 ben.
Als ik een meter of vijftig verder ben, roept hij schaterend: “Hee, wist u dat de zebra het eerste dier was dat op een kleurentelevisie was te zien?”

Mijn hond tilt zijn poot op…