Foto: Pexels.com
Voor mijn tweede Tinderdate, Evelien – Bourgondiër – geen sportschooltype, moest ik naar Utrecht. Op de ietwat vage profielfoto’s was ze vanaf de schouders omhoog te zien. Ze had een te bolle kop om een slanke den te zijn, maar daar hield ik dan ook niet van. In haar profiel stond dat ze Sapioseksueel was. Dat Sapio zal allemaal wel, dacht ik, maar dat Seksueel had wel een bepaalde aantrekkingskracht. Ze zag eruit alsof ze vroeger een lekker wijf was geweest.
‘Kom je bij me eten?’ appte ze. ‘Ik wil graag voor je koken.’
‘Vind je dat niet eng?’ vroeg ik. ‘Een vreemde man bij je over de vloer?’
‘Voor jou ben ik niet bang.’
Het voelde niet als een compliment. ‘Maar op een eerste date..,’ ging ik verder. Ze onderbrak me. ‘Lust je Marokkaans?’
Discussie gesloten blijkbaar. ‘Ja,’ antwoordde ik. ‘Ik lust alles.’
De Gouden Mercedes van mijn vriend O. was niet beschikbaar, maar gelukkig kon ik de lawaaiige, vaalblauwe dieselbus van mijn baas lenen. Daarvoor moest ik wel eerst zeventien kilometer naar mijn werk fietsen om hem op te halen. Gelukkig regende het niet hard.
Evelien woonde in een rijtjeshuis met een voortuin. Voor het raam hing een macramé-werkje. Er stonden poppen van porselein en gekleurde kaarsen in de vensterbank. Even dacht ik er aan om door te rijden, maar ik vermande me, parkeerde om de hoek, bracht de kuif in model en belde aan.
De vloer kraakte toen ik haar door het melkglas ontwaarde. Ik oefende snel nog een neutrale blik en toen ging de deur open. De neutrale blik bleek onhoudbaar. Ze deed me denken aan Tanja, het overleden nijlpaard van Artis, verpakt in een beddensprei.
Evelien negeerde de afschuw op mijn gezicht en lachte me vriendelijk toe. ‘Kom binnen,’ zei ze. ‘Het eten is bijna klaar.’ Ze ging me voor naar de woonkamer, schoof een stoel naar achteren en schonk rode wijn in.
‘Ik drink niet,’ zei ik.
‘Dat meen je niet,’ zei Evelien. ‘Wat ongezellig.’
Het rook lekker, er stond een tajine op het vuur, er pruttelde een pannetje Harira, en op de tafel stond een scala aan hapjes. Evelien bleef met haar rug naar me toe aan het aanrecht staan. Ze zuchtte bij elke beweging, het was blijkbaar een behoorlijke klus om zichzelf staande te houden. Ik schonk een glas water uit de karaf en stopte een olijf in mijn mond.
De kom met Harira die ze voor mijn neus zette was groot, te groot. Zeker voor iemand die niet van soep houdt.
‘Eet smakelijk,’ zei Evelien en ze zoog de stomende soep van haar lepel.
Ze had haar kom binnen vier minuten leeg geslurpt, terwijl ik mijn tong nog aan het blussen was van de eerste hap.
‘Wat doe je voor werk?’ vroeg ze.
‘Ik werk voor een productiekeuken als assistent receptontwikkeling,’ antwoordde ik, naar waarheid.
‘Dus je bent kok?’
‘Nee, ik ben assistent receptonwikkeling.’
‘Maar daar moet je toch voor koken?’
‘Nee, eigenlijk niet.’ Ik wilde het gaan uitleggen, maar ze onderbrak me. ‘Dus jullie maken maaltijden die je niet proeft?! Vreemde manier van werken.’
‘Nou, niet helemaal,’ zei ik. ‘We hebben een proefkookkok…’
‘Een wat?’ Evelien stond op en trok de kom soep voor me weg. Ze leegde hem in de gootsteen en zette de boel gelijk in de vaatwasser. ‘Lust je wel lamsvlees?’ vroeg ze. ‘Ik heb een Lamstajine gemaakt.’
‘Lekker,’ zei ik.
‘Een proefkookkok,’ zei ze neerbuigend.
Ik dacht dat onaantrekkelijke vette vrouwen sympathieker waren, gezelliger. Dikke moeke-achtige types. Ik kreeg het gevoel dat Evelien niet wilde dat ik hier was. En zelf had ik ook het gevoel dat ik niet wilde dat ik hier was.
Ze was gaan zweten. Straaltjes vocht dropen van haar hoofd, over de rollen in haar nek, zo de beddensprei in. Ze zette de tajine op een kurken onderzetter en trok de bovenzijde van de stenen pan af. Een wolk van kruidig lamsvlees ontsnapte. Evelien stak haar pafferige kop door de walm en schepte mijn bord vol.
‘Smakelijk,’ zei ik.
‘Hm,’ antwoordde zij.
In stilte aten we onze borden leeg. Eenmaal uitgegeten zette Evelien nog koffie. Ik verontschuldigde me en ging naar het toilet. Ik waste mijn handen en gooide wat water in mijn gezicht. Het werd tijd afscheid van deze dame te nemen. Ik opende de wc-deur en Evelien stond vlak voor me.
‘We gaan naar bed,’ zei ze en ze trok me aan mijn schouder naar zich toe en begon me te zoenen. Ze graaide naar mijn lul.
Ik duwde haar van me af. ‘What the fuck?’
‘Daar kom je toch voor? Om te neuken?!’
‘Nou, rustig aan hoor. Zullen we eerst koffie drinken? En praten en zo…’
‘Weet je wat?’ zei ze. ‘Donder maar op, mijn huis uit!’
‘Wat is dit nou weer?’
Ze trok mijn jas van de kapstok en propte hem in mijn handen. ‘Hier, en nou wegwezen.’ Ze duwde me door de gang naar buiten en sloeg de deur achter me dicht. Ik hoorde haar de trap op stampen. Ik trok mijn jas aan en liep naar de Transporter. De bus startte meteen, de ruitenwissers piepten over de ramen. Ik zag bijna niks door de regen, maar het was niet ver naar mijn werk in Amsterdam en dan hoefde ik alleen nog zeventien kilometer terug naar huis fietsen.
Deel 1 van deze serie vind je hier en deel 3 hier
