Bron: Pixabay.com
We zijn er. Op soepele witte sneakers over de vliegtuigtrap, de selectie is op Qatars grondgebied. Louis heeft een persco gehouden waarin hij met ‘I think we can come an end‘ demonstreerde dat ook het buitenlands voor hem geen geheimen kent en dat hij indertijd de tv-cursus Engels voor beginners met ‘Walter en Conny’ belangstellend gevolgd heeft. Er gaan geruchten dat hij hier en daar zelfs verbeteringen heeft voorgesteld.
Het geweten is gesust door een ontroerende samenkomst met Nepalese en andere tot slaaf gemaakte gastarbeiders, gevolgd door een vrolijk partijtje op het trainingsveld. Inmiddels zoemt het rond dat spelers van Ecuador zijn omgekocht om de openingswedstrijd tegen het gastland met 1-0 te verliezen en heeft de onvoorstelbare Gianni Infantielo voorgesteld om de oorlog in Oekraïne op te schorten voor de duur van het toernooi. De Budweiser gaat weer achter slot en grendel in het stadion, behalve voor de bobo’s in de VIP-boxen. Journalisten op straat wordt het werken onmogelijk gemaakt.
Dit zijn nog maar de inleidende bizarre beschietingen van wat ons de komende weken te wachten staat. Want dat het WK een door schandalen besmette sof blijft, is overduidelijk. Ga ik kijken? Ja, maar onder protest en het idee dat iedereen zijn schuldgevoel af kan kopen door per gekeken wedstrijd een tientje te storten op de rekening van een compensatiefonds voor nabestaanden? Graag!
bron: foto MW
Wanneer is voetbal nog wel leuk? Bijvoorbeeld op zaterdagochtend om kwart over acht, als de auto voorrijdt die me met zoon en kleinzoon naar het kunstgras van een van de vele velden in en om de stad brengt. Waar tientallen kinderen in alle leeftijden, jongens en meisjes, ongevoelig voor de mist en de ochtendkou, achter de bal aan hollen. Vaders en moeders met de slaap nog in de ogen trekken sokken op, wrijven hun aanstaande Ronaldo of Lieke Martens vlak voor het eerste fluitsignaal nog even warm en geven een bemoedigend tikje op de billen.
Daar stuiven ze van beide kanten vanuit hun eigen minidoel op de middenstip af. De tegenpartij heeft een grote spits (‘Te oud,’ klinkt het verontwaardigd vanaf de zijlijn). Met zijn lange benen is die het eerste bij de bal en geeft hem een poeier; 1-0 achter na 15 seconden.
Ouders roepen goedbedoelde aanwijzingen aan de 5/6 jarigen in hun kraakheldere clubshirt. ‘Let op Thomas, verdedigen’ … ‘Op de bal letten Figo’. Jurre komt even buurten bij zijn moeder aan de kant vanwege een snotneus en verwaarloost de verdediging… 2-0 achter. Liam geeft een zuivere voorzet waar Olivier opgewekt overheen maait.
Het enthousiasme is groot als er uit het niets een tegendoelpunt valt. Kleinzoon is de maker en laat zich euforisch met gespreide armen op het kunstgras vallen: 2-1. Het team verzamelt zich rondom de gelukkige aanvaller, maar laat in de roes het eigen doel eenzaam achter: 3-1. Een teleurgesteld geloei klinkt op uit de richting van de verzamelde fans. Een meegebrachte peuter van twee en een half voegt zich met zijn eigen bal enthousiast bij zijn grote broer op het veld en wordt door moeder met een snelle sprint terug gegraaid. Zijn gebrul trekt de aandacht van de mannen die een moment verslappen: 4-1. De eindstand.
Met verhitte gezichten worden de plastic bekertjes met chocomel leeggedronken. Er gaat een bak pepernoten rond. ‘Ik heb gescoord hè, zegt kleinzoon’ … ‘Geweldig gespeeld jongen.’ Volgende week uit tegen GVAV.
