Bim-bam. Credits: Unsplash / Aakash Sethi
Sinds een poos werk ik bij een ander bureau in de categorie ‘reclame en communicatie’. We zijn gevestigd in een leuk, oud pand nabij het centrum. Vlak naast het gebouw staat een oude kerktoren. Zo om het kwartier klingelt een setje bellen een of andere ‘pling-klingel-klong’ riedel, om aan te geven dat de tijd verstrijkt. Het valt je niet op als je het niet zou weten, zoals mensen die langs het spoor wonen het niet eens meer in de gaten hebben dat er per uur ettelijke treinen langs zoeven.
Tot elke donderdagmiddag. Dan wordt er, ergens tussen pakweg twee en vier uur, een fanatieke klokkenspeler toegelaten tot de toren. De negentig minuten die daarop volgen vormen de soundtrack van een oud-Hollands ansichtkaartenlandschap. Deuntjes uit de tijd dat de guldens nog van hout waren komen beurtelings voorbij, waarbij het enthousiasme van de beiaardier per kwartier groter wordt.
Leuk? Nee. Irritant, dat wel. Reden om op de gemeentelijke website een formulier in te vullen. Dit stuurden we op:
Hallo. Ik werk bij een bedrijf nabij de toren aan de Dorpsstraat. De klokken van de toren slaan dagelijks om het kwartier. Op zich prima. Behalve op donderdagmiddag. Dan mag gedurende anderhalf uur een klokkenluider zijn gang gaan op het beiaard. U zult begrijpen dat het geen pretje is om te werken in een omgeving waar ruim 90 minuten lang onbelemmerd gepriegel op een klokkenspel te horen is; dat ondergaat niemand voor zijn lol. Het geeft veel vragen. Zoals of het niet korter kan, en waarom het is toegestaan om zoveel decibel te produceren in een overwegend woon/werkomgeving. Je kunt tenslotte ook niet zomaar met een drumstel op de stoep anderhalf uur je ding doen. Mijn vraag is of dit zomaar kan, wat hier de afspraken over zijn en of er een manier is waardoor ik, collega’s en andere werkenden er minder (of nog beter: geen) hinder meer van hebben.
Kortom, of de beste man zijn klokkenspel wat meer rust wil gunnen. We wachten af!
