Getrommel van medicijnmannen teistert mijn oren

13-02-2023 door Paco

Fotobron: Pixabay.com

Even een nieuw overhemd kopen voor de ‘rencontrer-mon-nouvel-amant-party.‘ Vrij vertaald: kom op mijn ‘ontmoet-mijn-nieuwe geliefde-feestje.’
Ik kreeg de uitnodiging via de mail. Van mijn ex-buurvrouw, de conversation starter, die aan een cursus ‘Frans voor zéér vér gevorderden’ is begonnen. Dat verklaart de uitnodiging in het Frans, hoewel het woord feestje dan weer in het Engels is geschreven.

In de kledingwinkel die Jansje Mode heet, doet men of de hele wereld een gehoorprobleem heeft. Ik word onmiddellijk na binnenkomst getrakteerd op een tsunami van decibels, begeleid door een soort medicijnmannen getrommel waarmee je trommelvliezen in één keer succesvol doormidden worden geknald.

Ik heb sowieso een hekel aan kledingwinkels. Dat kun je bijna niet uitleggen. Ik bedoel, dat je dan een broek moet kopen en dat je die dan ook nog eerst moet passen. Tijd moeten vrijmaken om jezelf in zo’n winkel, in een stuk of veertien broeken in verschillende maten te hijsen, die dan achteraf gezien geen van allen passen. Weet je je maat dan niet? NEE! Die vergeet ik altijd!

Hoe dan ook, dan sta je in zo’n goor pashokje, meurend naar in vier decennia opgebouwd angstzweet van al die voorbije broekenpassers van de afgelopen veertig jaar. En uiteraard zo’n hokje waar een gordijn voor zit dat altijd te kort is. Je weet dan dat andere kerels, die met een stapel broeken over hun schouder staan te wachten tot er zo’n hokje vrijkomt, jou je broek zien uittrekken. Om zich dan, al dan niet besmuikt ginnegappend, te bescheuren over jouw onbehaarde onderbenen.

Soit!

Ik vraag aan mevrouw Jansje achter de toonbank om een overhemd. Ze laat mij er tien zien. En niet voor de eerste keer vraag ik mij af waarom de knopen op mannenkleding aan de andere kant zitten dan bij vrouwen? En dan met name bij een blouse of een vest? Bij de man zitten de knopen op rechts, bij de vrouw op links. Ik vraag mevrouw Jansje waarom dat is.

Ze kijkt mij ietwat glazig aan. “Dat moet ik even vragen hoor en ze loopt naar een kamer achter de toonbank. Als ze terugkomt, heeft ze meneer Jansje bij zich. De baas vermoed ik.
“U vroeg waarom de knopen bij mannen anders zitten dan bij vrouwen?”
“Dat vroeg ik ja,” antwoord ik beleefd.

“Tja, môneer, waarom zijn de bananen krom. Waarom valt er sneeuw.”
“Dat was mijn vraag niet, meneer Jansje. Ik vr…”
“Mijn naam is Van der Ovengeleverd, môneer. Niet Jansje. Zo heet onze winkel.”
“Waarom heet uw winkel dan niet Van der Ovengeleverd Mode? Of krijg ik nu weer die bananenvergelijking te horen?”
Hij krabt eens gezellig onder zijn oksels, waardoor een lichte vochtkring daar duidelijk zichtbaar wordt. “De winkel is vernoemd naar mijn baas, môneer; De Weledele heer Jansje.”

“Maar goed, ik zal het u voor eens en voor altijd uitleggen: Die knopen hebben met paardrijden te maken. In vorige eeuwen had je de klassieke zijwaartse zit. Dat betekende dat de amazones, dat zijn vrouwen die paardrijden, met beide benen aan de linkerkant zaten. Door links te knopen, waaide er dan minder koude wind de blouse binnen. Kan môneer zich daarin vinden?”
Ik kijk hem, waarschijnlijk glazig, aan. Koop het eerste het beste overhemd en verlaat snel de winkel.

De rencontrer-mon-nouvel-amant-party is een groot succes. De nouvel amant (nieuwe geliefde) van mijn ex-buurvrouw is iets verlaat. Maar halverwege de party komt hij toch nog binnen. Waarschijnlijk weet hij niet dat zijn verloofde behalve een conversation starter ook nog een overtuigd veganist is, anders had hij niet een halfgare kippenpoot in zijn vette handen waar hij overtuigd zijn tanden in zet.

Onder zijn oksels bespeur ik wat lichte vochtkringen. Als hij mij passeert, houdt hij even in: “Ach, kijk aan, de knopen-môneer. Bevalt uw nieuwe overhemd? Môneer mag wel eens wat aan zijn buikje doen. Of een maatje groter? Zou geen overbodige luxe zijn.”

Hij loopt door en zet de muziek wat harder. Medicijnmannen getrommel teistert mijn oren…