Fotobron: Pixabay.com
Na een bezoek aan een wederzijdse vriend rijden mijn buurman oom Jort en ik richting huis. De radio staat aan. Ene Garret Kato wordt aangekondigd. Nooit van gehoord, maar ik ben dan ook meer van de blues en daar doet deze zender niet aan. Hier hoor je, net als op de 390 andere zenders, uitsluitend middle of the road shit. Muzak met van die tingeltjes en belletjes, met allergie opwekkende ad-libs en andere overbodige vocale versieringen waarmee toonladder-acrobate Mariah Carey olympisch goud scoorde in alle hitlijsten. Maar oké, smaken verschillen.
De heer Kato blijkt een slaapkamerstem te hebben. Oom Jort wisselt als door een adder gebeten van kanaal, wat mij verbaast omdat hij gek is op ad-libs en vals klinkende toonladderartiesten, waarvan het geluid op hoestende kamelen lijkt. Daarom kijk ik hem vragend aan.
“De man slist,” zegt hij zonder zijn blik van de weg te nemen. “En als ik ergens een hekel heb, is het aan slissende zangers die met een gitaartje in de weer zijn. Laat je gebit dan verbouwen of plak tape over je voortanden. Of laat je tong een stuk inkorten. Zulke dingen kunnen tegenwoordig.”
Oom Jort is duidelijk geïrriteerd. Volgens mij komt dat omdat onze wederzijdse vriend niet thuis was. En daar word je inderdaad niet vrolijk van, na twee uur – voor Jan Lul – jakkeren door de plensregen.
“Weet je waar ik ook zo de pest aan heb?” zeurt hij door. “Aan BN’ers die tijdens rampen in rotten van tien achter een bureautje van giro 555 klimmen om geld in te zamelen voor slachtoffers. Dat dan de Wendy van Dijks, de Irene Moorsens en de Giel Beelens van deze wereld zich verdringen om, met een beetje gratis reclame voor zichzelf, hun op sterven na dood zijnde carrières weer wat leven in te blazen.”
Ik zwijg in verbijsterde stilte. “Is dat niet wat erg kort door de bocht?” probeer ik.
“Absoluut niet!” roept hij boos. “Ik kreeg ooit die Natasja Froger aan de lijn, toen ik, na een ramp, belde om een tientje over te maken. Vroeg Frau Froger, met een snik in haar stem, of ik niet méér kon missen, met daarna het jankende geluid van iemand die compleet emotioneel leegloopt. Het ís dat ik daar niet live aanwezig was, anders had zij semi-troostend en met tranen in haar ogen beide armen om mij heen geslagen. Dus vroeg ik, omdat ik geïrriteerd was door die opmerking én omdat ik toch de kans had, waarom ze altijd zo’n huilhoofd heeft. ‘Heeft dat te maken met de scheve schaatsen van uw man?’ Ja, hoor eens, ik had nu de kans, oké?”
“En wat zei mevrouw Froger toen?”
“Dat zij zich absoluut niet tekortgedaan voelde als vrouw. Ik vroeg ook nog of ik dat tientje naar haar zelf mocht overmaken, omdat ik ergens gelezen had dat ze negen kamers in haar landhuis heeft. En dan is het afzien hoor, met de huidige energieprijzen. Zij vroeg toen waarom ik haar zulke grensoverschrijdende vragen stelde. Toen al hè! Ik heb het over zes jaar geleden. Toen je nog mocht zeggen wat je wilde. Overigens bleek later dat ik helemaal Frau Froger niet aan de lijn had, maar iemand anders.
Oom Jort is weer lekker in de weer en wisselt driftig van zender. Een podcast met Giel Beelen. “Beelen heeft tegenwoordig zijn haar tot op zijn schouders hangen. Kennelijk met de bedoeling om zijn semi-spirituele podcast KUKURU, goeroe-technisch gesproken enige illusie van serieusheid mee te geven,” merkt oom Jort op.
“Concreet ook aan jou de vraag,’ zegt Giel, zich in zijn podcast wendend tot zijn luisteraars: ‘Zou je een KUKURU kaartspel leuk vinden om te hebben? En samen met mensen in jouw omgeving, of wij met elkaar, de spirituele doorbraak-momentjes delen? En zo ja, dan is het mooi om te weten…”
Snel wisselt oom Jort weer van kanaal: Ray Davies van de Kinks. Hij slist. Maar oom Jort beslist. Nu een zender die de toestand na de tweede aardbeving in Turkije bespreekt. Oom Jort zwijgt even. “Tja , het is uiteraard evident dat wij allemaal blijven storten op giro 555 voor de slachtoffers van Turkije,” merkt hij even later op.
Er wordt niet meer van zender gewisseld.
Hebben die bekende Vlamingen en Nederlanders het even druk met geld inzamelen. Ik zal wel even van zender wisselen.
Ik had die radio allang het raam uit gesmeten.
De autoradio…
Ach, Rob de Nijs sliste door de ruimte tussen zijn voortanden… toen! Ssagjus tikt de regen op het ssolderaam. Dat was pas de King Slisser, maar nu niet meer, helaas. Elvis is ook al jaren door maar of die sssliste mwahhh. Over het gebit van WillenLex maar te zwijgen ‘ Lex .., ja guapa. Er zitten een paar schaamharen tussen jouw tanden, maar olé guapa’s..terzijde.
Over Debiel Geelen maar te zwijgen!
Genieten van dit keileuk verhaal. houdoe Robert