Fotobron: Pixabay.com
Bij Khalid en Sophie zat een gemêleerd gezelschap van schrijvers en andere mensen uit het boekenvak zich zorgen te maken over de naderende letterscheiding in de samenleving.
Meer dan de helft van de jongeren tot 16 jaar haat lezen. Met als gevolg dat nu al een kwart bij het verlaten van de school functioneel analfabeet is. Geen brieven kunnen lezen of schrijven, slechts in twee lettergrepen mompelen, de verbale gereedschapskist van een zesjarige en ga zo maar door.
Wat te doen om de broodwinning te redden? De een wilde slechts aansluiten bij hun belevingswereld, voor de ander moesten we lezen vooral leuk maken. Een derde weigerde door de knieën te gaan en was bang dat de literatuur zou ver-jip-en-janneken. Een vierde gaf maar weer eens de schuld aan de schermpjes.
Ik pleit voor een drastischer aanpak. We stellen landelijk een lijst op van verboden boeken voor onder 18 jaar. Een soort literaire alcohol leeftijdscontrole. Net als de katholieke index die tot eind vijftiger jaren gelovigen verbood boeken te lezen die de Kerk moreel of maatschappelijk schadelijk voor hen achtte.
En dat werden dus de boeken waar iedere katholiek likkebaardend naar op zoek ging. Exemplaren werden clandestien doorgegeven en tot op het stiksel stukgelezen.
Een verbod dus. Bij boekhandel en bibliotheek identiteitsbewijs laten zien als je Wolkers wilt kopen of lenen. Leraren in het complot betrekken en ze verontwaardigd Sodom en Gomorra laten roepen bij het zijdelings aanstippen van titels uit de nieuwe lijst. ‘Nee, nee, Reve daar zijn jullie absoluut te jong voor, de Avonden dat is een schandalig boek.’ ( met een extra nadruk op schandálig)
Resultaat: Kleine diefstallen uit boekenkasten van bevriende ouders. Samenscholingen rond een boek op hangplekken onder een lantaarnpaal.
Lezen met lampjes onder de dekens.
Ik zie het hoopvol in.
