Bron: pexels.com
Beste oom Jort,
Zo te horen heb je het naar je zin op de Malediven. Over het songfestival is al genoeg gezegd en als het je niet bevalt, kijk dan niet, amigo.
O ja, gister moest ik even in een horse shop zijn om voor mijn nichtje, die aan paardrijden doet, een zogenaamde ‘grand national mokcreme‘ voor de huid en vacht aan te schaffen, à 16,39 euro.
Ik stond daar net met mijn recent aangekochte avondmaaltijd – een pizza-tonno – onder mijn arm toen ineens onze lokale mafkees binnenkwam. Je kent hem wel, onze dorpsidioot Henk-Jan van der Snerp. Hij liep rechtstreeks naar de toonbank, legde daar een zweep op en vroeg aan de verkoopster of hij deze kon ruilen, omdat hij niet goed was. Hij paste niet bij zijn vrouw. Dat verzin je toch niet?
Hoe dan ook, nu jij toch begon over niet relevante tv-programma’s zoals het songfestival, wil ik het even hebben over het fenomeen Rudolf Alexander de Wild, door ex-vriendinnen ook wel liefkozend, Ruudje té Wild genoemd, maar dit geheel terzijde.
Ruud de Wild dus. Radio-dj, tv-presentator en kunstenmaker. Er is, sinds jij op de Malediven zit, een nieuwe documentaire gecomponeerd rond Ruud en zijn vrouw/vriendin/bijzit/weetikveel Olcay. Weet jij waarom dit is? Jij bent een beetje bekend in dat wereldje. Waarom moeten wij iets weten over een plaatjesdraai-boer en zijn bijzit? Waarom moeten wij kijken naar iets wat vele malen minder interessant is dan kijken naar opdrogende verf? Waarom geen documentaire rond onze overbuurman Herman Jansen (metselaar, stukadoor op afroep, vrijwillige brandweer)? Ik krijg daar jeuk van, oom Jort! En niet zo’n beetje ook.
Kijk dan niet, hoor ik je al zeggen. Maar ondanks mijn weerzin observeer ik graag dit soort programma’s. En om een goede reden. Zoals het programma Eigen Huis&Tuin; lekker leven waar een kok dagelijks met blote handen in grote schalen salades loopt te graaien. Dan gaan er dingen door mijn hoofd als: is hij misschien net naar de plee geweest? Heeft hij zijn handen wel gewassen? En even daarna zie je een tuinman binnenwandelen die net, binnen een half uur, in een korte broek bij -5 graden, een bevroren stuk grond in een tropisch paradijs heeft omgetoverd.
Geloof het of niet, ineens zie je hem ongegeneerd zijn hand, met rouwrandjes onder de nagels, in een schaal met Italiaanse vleeswaren proppen. De presentatrice, die overigens volkomen overbodig is omdat ze uitsluitend kwijlend achter de kok aanloopt, lacht hem nog bemoedigend toe ook. Dan ga je toch nadenken? Niet dan?
Zouden andere mensen die daarnaar kijken dat ook hebben? Zouden die ook voorlopig niet meer buiten de deur gaan eten na het zien van deze ongekende viespeukerij? En vergis je niet, oom Jort, er kijken dagelijks gemiddeld 150.000 mensen naar. Kortom; ik wil graag de diepere lagen van relevantie zoeken bij mensen die dit soort het-gaat-nergens-over-programma’s verzinnen. Wat voor mensen zijn dat? Wie zijn de mensen die hiernaar kijken?
Fascinerend toch?
En begrijp je waarom ik mij zorgen maak over de geestesgesteldheid van de mens in het algemeen en van onze lokale dorpsidioot Henk-Jan van der Snerp in het bijzonder? Henk-Jan zag mij namelijk staan in de horse shop. En terwijl de verkoopster hem verbijsterd aanstaarde, vroeg Henk-Jan mij of ik er ooit over had nagedacht waarom een ronde pizza in een vierkante doos zit…
De wereld is af, oom Jort.
Heb een fijne tijd daar op die Malediven en smijt die tv in de zee.
Tot mails.
Paco
In Schiedam staat Herman Jansen bekend als distilateur van de borrels.
Die TV hoeft de zee niet in, het raam uit is al genoeg.
Tsja, de Maladieven? Is dat de terreurgroep van een advocaat die nu 2 weken op kosten vd Staat op vakantie is in Vught?
Crypto tel. nodig? Bel Gordon H.
Kei mooi beschreven en verwonderlijk nieuwe kijk op tv kijken. Bewondering.
Als ik er over nadenkt is zelfmoord toch beter dan naar die programma’s kijken.
Toch zal ik maar eens mijn licht opsteken bij nonkel Juul. Die weet hoe hij televisie’s dient uit te schakelen met behulp van zijnen tweeloop.