Fotobron: Pexels.com
Niet zeiken als je een VanMoof hebt gekocht. Je behoort tot de happy few die een fiets hebben kunnen betalen waarmee je van A naar B fietst op een decadente manier. Je had voor een heel weeshuis normale fietsjes kunnen kopen, maar je ging voor de brainfart van ontwerpers Taco en Ties. Uit Amsterdam, dus dan moet het wel duur zijn. De strakke, minimalistische belijning, daar viel je voor. De top tube die perfect evenwijdig loopt aan je erectie tijdens het fietsen, als je er naakt op zou klimmen. De fiets als statussymbool. De 30-70% regel in marketing is hier van toepassing. De top 30% van de Pyramide is het deel waarin je aan iedereen vertelt hoe ernstig deze fiets excelleert in prestatie en duurzaamheid. De 70% wordt gevormd door je onderbuikgevoel, dat je gewoon een geil gevoel heeft om zoveel exclusiviteit tussen je benen te hebben. Je kunt het vergelijken met een vrouw die je als arm candy hebt aangehaakt. Kost bakken met geld, je kunt er mee pronken, maar tussen de lakens zoek je vooral naar gebroken nepnagels, die waarschijnlijk onder het neergelegde handdoekje in bed resideren.
Gewoon een dure kutfiets
Laten we eerlijk zijn: je hebt je met plezier laten naaien. Je viel voor de marketing. Je weet diep in je hart dat het design van de fiets niet tot stand is gekomen in een hip technisch atelier, maar dat twee knapen gewoon op een zolderkamertje hebben zitten kloten met een set pvc-rioolpijpen. De marketing is de drol in bonbonverpakking. “Deze fiets is niet voor de gewone man”. Lekker. Het perfecte stalen ros om na de vrijmibo op de Zuidas met je zatte ballen en doorgesnoven kanes op naar huis te zoeven, met je leren schoudertasje. De vergissing die je hebt gemaakt, is dat je dacht dat de prijs van de fiets ook inhield dat je service kreeg tot in de hemel. Beloftes zijn gedaan. Nu is er uitstel van betaling verleend. Je fiets is al bijna dood.
Wat nu? Mensen dumpen massaal hun VanMoof op marktplaats. Gewoon anderen met je ellende opzadelen, is in de 2e hands autowereld al heel lang gebruikelijk. Mijn tip? Zet erbij dat het minimalisme door VanMoof nu naar een nieuw level gebracht is: minimale tot geen service, minimale beschikbaarheid van onderdelen en minimale zekerheid. Voor de liefhebber moet dat het Mekka zijn, toch?
Bezint eer ge begint
Hip zijn komt met een prijs, zoals altijd. Je hebt twee soorten hip: echt hip, door te leven zonder je iets aan te trekken van de maatschappij en dat uit te dragen, of economisch hip, door je te omringen met overgewaardeerde, over de top geprijsde cult spullen. VanMoof is vandaag de meeuwenschijt in jouw gecultiveerde knotje. Leer er alsjeblieft een les uit: we zijn een fietsland, we zijn geboren fietsers en in je studententijd kon je werkelijk overal komen op je zuipfietsje van 25 euro. Ding deed het altijd en je kon hem zelf maken. Als hij gejat werd, dan kocht je een nieuwe of je jatte er een terug. Zodra je een fiets gaat kopen voor een prijs waar je een leuke occasion op vier wielen voor hebt, denk dan nog even na.
Succes.
