Een kabeltje kopen. Niet meer dan dat. Tot ik in de tv-winkel sta. Vóór mij een man die een tv wil kopen. Hij ziet er vrij verzorgd uit, met gestructureerd stekeltjeshaar dat met een soort gel of brillantine in de juiste vorm is geboetseerd. Verder wenkbrauwen die elkaar, als een soort woekerend onkruid, boven de neus treffen. Hij draagt een ruitjescolbert en instappers met van die geestige kwastjes aan de bovenkant.
De verkoper is een grijze man. Niet alleen zijn haar, maar ook zijn huidkleur. De zwarte broek en het zwarte shirtje accentueren zijn grijze haar. Op z’n borst een naamplaatje waarop de naam Krawczyk prijkt. De klant wijst naar de tv die hij wil kopen en vraagt waarom er een ‘adviesprijs’ voor de tv wordt genoemd.
“Zoals meneer ziet, staat de adviesprijs doorgestreept,” legt Krawczyk uit. “Daaronder ziet u de verkoopprijs. En zoals meneer eveneens ziet, is die prijs een stuk aantrekkelijker.”
De klant hoort het met een chagrijnig gezicht aan: “Luister, eh… meneer, eh… Kraw eh… Krawdinges, heeft u er nooit aan gedacht een extra klinkertje bij uw naam te kopen?”
“Nee meneer, ik ben volstrekt tevreden met mijn huidige naam. Maar even wat anders, als u nu beslist doe ik er 100 euro korting bij.”
De klant ademt diep. Zijn wenkbrauwen vormen een omgekeerde V boven zijn ogen.
“Al kom je met 500 euro korting, ik wil gewoon weten waarom er zoiets onzinnigs als een adviesprijs wordt genoemd.”
“Eh… ik leg u net uit dat…”
“Luister, meneer Krawdinges, als ik te langdradig word, mag u gerust uw hand opsteken hoor, maar ik wil maar zeggen, adviesprijzen zijn onzin! Adviesprijzen zijn geen prijzen. Adviesprijzen zijn gebakken lucht. Het moet de consument, mij dus, doen laten geloven dat ik een mazzelpik ben, omdat de verkoopprijs 90 euro lager is dan de adviesprijs. Maar daar trapt deze jongen niet in meneer eh… Krawdinges.”
“Meneer, een adviesprijs is een prijs die de fabrikant bepaalt, maar wij wijken daar als winkel in uw voordeel van af. Maar oké, graag of niet meneer.”
“Graag of niet? Graag of niet? Wat is dat voor onverschillig geleuter? Als u denkt dat ik als klant erg onbelangrijk ben, dan heeft u dat niet goed gedacht, meneer Krawdinges. Ik ben als klant namelijk de koning hier. Stop die tv maar ergens in, waar de zon nooit schijnt. En die fucking adviesprijs ook! En ook de verkoopprijs. Zo’n lullig tv’tje is toch bijna niet meer te betalen?”
Krwawczyk kijkt hem meewarig aan: “Ach meneer, als u echt geen geld hebt voor een tv, kunt u toch altijd nog een nier verkopen? Waar ik vandaan kom, is dat heel gewoon.”
De klant loopt nu schuimbekkend de winkel uit. De kwastjes op z’n instappers wapperen mee op de maat. Aan de kraag van zijn jasje bungelt een prijskaartje. Ik kan niet zien of er een adviesprijs op staat.
Ik ben het volledig eens men die klant dat adviesprijzen gebakken lucht zijn. Door onder die adviesprijzen te verkopen heeft de klant de indruk dat hij een koopje doet.
Maar heb je nu dat kabeltje gekocht of door de weeromstuit vergeten?
Nee, dat kabeltje hangt intussen aan mijn tv
Ook ‘ gebakken lucht’ kent zeker een adviesprijs?. De prijs van een advies, daarop kan je dus afdingen!