Fotobron: Pixabay.com
Mijn buurman oom Jort moet ter controle naar het ziekenhuis. Omdat ik toch niets anders te doen heb, ga ik even met hem mee. Terwijl oom Jort wordt geholpen, stap ik de wachtkamer in waar het angstzweet van de aanwezigen mij tegemoet walmt. Begrijpelijk, daar niet van. Bezoek aan een ziekenhuis scoort bij niemand hoog op de bucketlist.
Tegenover mij zit een echtpaar van een jaar of vijftig. De vrouw ziet er dieetpil-slank uit terwijl de man oogt als een vadsige tv-baas op zijn return. Daar tegenover zit een vrouw die voortdurend, en met een in-en-in-gelukkige blik haar mobieltje in de gaten houdt. Je zou haar Facebook-gelukkig kunnen noemen.
Ze kent kennelijk het echtpaar tegenover haar, want ze bespreken een breed palet aan enge ziektes. Alledrie afgestudeerd in het zoeken op internet naar medische informatie. Dat begrijp ik best. Je kunt niet goed genoeg vooraf-geïnformeerd naar een dokter gaan.
De facebook-gelukkige vrouw vraagt hoe het met Carola gaat. De dieet-slanke vrouw kijkt naar haar man voor de gewenste mening. Dat zie je vaak bij langdurig tot elkaar veroordeelde echtparen. Dan is er altijd één het baasje en diens mening is leidend. De ander volgt dan lijdzaam. Meestal zijn het de mannen die leiden, zoals in dit geval, maar ook, en tegenwoordig zelfs in toenemende mate, de vrouwen.
De man knikt en zijn vrouw vertelt dat Carola onlangs onvoorzien (!) is gestorven. De nu minder facebook-gelukkige vrouw reageert geschrokken: “Ach, wat erg, dat wist ik niet! Waaraan, als ik vragen mag?”
“O, op natuurlijke wijze hoor. Kanker.” Fascinerend dat we kanker nu al ‘natuurlijk’ gaan vinden.
Daarna opstaat een discussie over de staat van de ziekte van de facebook-gelukkige vrouw. Ze vertelt dat haar darmstoornissen recht-evenredig het gevolg zijn van haar niet-gebalanceerde zonnevlecht.
Dan komt een man binnen met een zonnebril op z’n hoofd. Het regent al drie weken, dus dan kun je inderdaad beter niet zonder zonnebril van huis gaan. De facebook-gelukkige vouw kent ook hem, want ze vraagt of hij de mantelzorger is voor Jetje van der Vinger van driehoog.
De man kijkt haar schaapachtig aan en legt dan uit dat hij al dertig jaar een bric-à-brac winkel heeft in het centrum: “En soms bezorg ik wel eens een tweedehands pantalon ergens,” zegt hij. “Maar mantels heb ik nooit bezorgd, nee.”
De facebook-gelukkige vrouw kijkt verbijsterd naar de dieet-slanke vrouw die weer naar haar man kijkt voor de gewenste mening. Haar man zwijgt. Hij is verdiept in een medisch tijdschrift. Op de voorkant: ‘diagnostiek en behandeling van een leververvetting.’
Oom Jort is weer terug van zijn behandeling. Op weg naar de auto vraag ik hoe het ging.
“Ach,” zegt hij redelijk opgewekt. “Het bleek dat ik iets verkeerd heb gegeten. En ik moet de dokter gelijk geven toen die tegen mij zei dat de mensen tegenwoordig de relatie niet meer leggen tussen de smerigheid van de voedselindustrie en het vlees dat ze voor zichzelf op tafel zetten.
Heerlijk! De dag is weer begonnen.
Zo uit het leven gegrepen. Na het lezen begrijp ik waarom ik een allergische reactie krijg in ziekenhuizen.
Mantelzorg …. Dan denk ik aan een gardarobe van een theater.
Tja, de mantelzorgverlener moest zich rap haasten naar de mantelzorgontvanger in een aanleunwoning naast de McDrive. In verband met instortingsgevaar kwam het bouwbedrijf Obesitas BV – na betaling van de factuur van 12.345,23 euro- enkele vetafzuigers in de spouwmuren plaatsen. Het merk Liposuctie is niet aan te slepen. Het lijkt wel een SEH afdeling richting MDL: maag darm lever waar de proctologie en verwijdering van aambeien- met lachroom gevolgd door schaterlachen van de toegesnelde studenten darmkijken doe je zo in 6 jaar. Prof.dr. De Huid,schudde zijn hoofd 4 uur 4 minuten 6 seconden, want zo lang duurde zijn epilepsie aanval, voordat hij schuimbekkend riep ‘ wie heeft mijn endeldarmkijker meegenomen?’
Het werd stil en de aanwezigen keken naar de mantelzorger die niet de verdwenen endeldarmkijker teruggaf maar een 3 master van hout, compleet opgetuigd ineens uit de arm trok van de zijn linker opratiejas mouw
‘Tada…..” voor u, morgen bent u een emeritus professor dr.mr.ir………