Soms bezoek ik de “bezinnings-momentjes” van onze locale Zenmeester. Bij ons in de buurt wordt hij om onduidelijke redenen Goeroeboeroe genoemd. Wanneer ik zijn zaaltje inloop, komt de doordringende geur van wierook mij tegemoet. Ik moet, zoals altijd, aan verbrand apenhaar denken als ik wierook ruik.
Het zaaltje is gevuld met twaalf vrouwen en de Zenmeester. Ze zitten in een kring op de grond. In kleermakerszit. Fascinerend om te zien dat veel van dit soort spirituele festiviteiten vrijwel uitsluitend bezocht wordt door vrouwen. Slechts af en toe loopt er eens een verdwaalde man zoals ik doorheen. Zou daar al eens onderzoek naar zijn gedaan?
De Zenmeester knikt mij vriendelijk toe en ik ga op een meditatiekussentje zitten. Gewoon met mijn benen gestrekt vóór mij. Dat levert sceptische blikken op van sommige vrouwen rondom mij. Eén van hen vraagt zelfs waarom ik niet in kleermakerszit ga zitten. “Omdat ik geen kleermaker ben,” antwoord ik vriendelijk.
Goeroeboeroe kucht even en vraagt ons dan even “diep in onszelf te ademen.” Dat ‘even’ blijkt een half uur te duren en ik moet met enig leedvermaak, dat geef ik toe, aan de vrouwen in kleermakerszit denken.
Mijn rug geeft mij intussen een laatste waarschuwing: bewegen of een levenslange beperking. Ik rek mijzelf even helemaal uit.
Na deze oefening vraagt Goeroeboeroe of er nog vragen zijn. De vrouw die mij aansprak op mijn onjuiste zithouding, vraagt of deze ademoefening ook goed is tegen een burn-out. Goeroeboeroe kijkt haar nadenkend aan: “Wat doe je voor werk?”
“Ik ben verpleegster,” antwoordt de vouw. “In de zorg.”
“Waarom ben je verpleegster? Waarom wil je dat?”
“Eh… nou… het geeft mij een goed gevoel om andere mensen te helpen,” zegt de vrouw.
Zenmeester kijkt ineens bedenkelijk: “Weet je wel dat dat een egoïstische reden is?” vraagt hij dan.
Daar schrik ik van. De vrouwen rondom mij ook. Dat is een heftig statement van onze Zenmeester.
“Zal ik uitleggen,” zegt hij dan. “Wat ik bedoel, is dat een verlicht mens gewoon iemand helpt zonder enige reden. Een verlicht mens hoeft zich niet ergens goed over te voelen. Hij accepteert alles wat is. Alleen mensen die vanuit hun ego denken, mensen die nog niet verlicht zijn, zoeken altijd iets om een goed gevoel over te hebben. Jij helpt anderen dus niet om te helpen, maar om zelf een goed gevoel te hebben. En dat is egoïstisch.”
Stilte.
Daar zit je dan, met je burn-out in kleermakerszit op je meditatiekussentje.
Op weg naar huis zie ik een zeer oude vrouw aan de kant van de weg staan. Ze kijkt naar links en naar rechts, wachtend om te kunnen oversteken. Normaal gesproken zou ik haar daarbij helpen, maar sinds onze Zenmeester dat egoïstisch vindt, zie ik daar maar van af…
Ik zal het er eens met Louis onze kater over hebben. Die is hier in huis onze zenmeester.
Misschien denk jij leuk om meegemaakt te hebben maar mij doet dat zwevende gedoe niks.
Ik keek in de spiegel met de verlichting aan. Voelde mij verlicht gelukkig en sprak’ spiegeltje,spiegeltje aan de deur ‘ ben ik nu verlicht of verlichtend een egoïst?’ Er kwam geen antwoord.
Daar sta ik dan zonder medidatie kussentje van IKEA: IK!
En..deed snel het licht uit!