Mijn kinderen zijn beesten.
Ze zien de bende niet, en als ze worden aangespoord om mee te helpen op te ruimen moeten ze ineens poepen, turnoefeningen doen of zijn ze tijdelijk stokdoof.
Dagboek van een vader
De Verlaten Man (187) – Hallo? Is daar iemand? Met wie spreek ik?
De cyberjeugd van tegenwoordig kan simpelweg niet meer ‘gewoon’ telefoneren. Althans, de jeugd die ik ken niet. Geen begroeting. Geen identificatie. Geen woord teveel. Geen normaal gesprek mogelijk.
McDD – restaurant
Hij wilde zo graag naar een restaurant. Zoals normale gezinnen naar een restaurant gaan.
En het ging ook goed. In het begin.
Maar hoe drukker het werd, hoe meer Zoon in zichzelf kroop.
De Verlaten Man (183) – Klitten in je klit
De biologiedocente van mijn dochter beweerde dat de meeste mannen geen zak afweten van de vrouwelijke clitoris. ‘Ga maar eens thuis aan je vader vragen wat hij er nu echt van weet,’ zei ze tegen haar leerlingen. En ze kreeg gelijk.
Giechelen in bed
Giechelen in bed. We sliepen er niet van. Boven op zolder lag een roedel jonge meisjes het logeerpartijtje van mijn dochter te consumeren.
De Verlaten Man (180) – Papa is ziek
Volgens jullie zieke-man-theorieën zou ik nu dus hele dagen op de bank en in bed moeten liggen. Uitgeteld zou ik geen vin meer verroeren en met een muts op en een sjaal om liggen wachten tot een vrouw mij een kopje groc en een hoestdrankje komt brengen.
McDD – ziek
McDD is een bitch. Zoon is gediagnosticeerd met McDD. Het gedeelte extreme angst kwam voorbij, toen hij dacht ziek te zijn.
McDD – vuurwerk
Met het naderende vuurwerkfestijn komt mijn zoons McDD tot uiting. Want hij maakt leuke dingen spannend. Spannend wordt gigantisch heftig. En dat evolueert tot een onoverwinnelijk fort van grootsheid.
De Verlaten Man (176) – Voor een enkeling is kerst klote
Eén staatslot, twee kratten bier, drie jumbo-pakken bitterballen, vier pizza’s, vijf favo kanalen op de computer, zes dagen in bed. Kerstklaar is de verlaten man. Als een kwetsbaar vaasje zal ik mij tussen de kussens vlijen.
De Verlaten Man (173) – De wereld is klein. Zeggen ze.
“Nou ja, ik vind het best. Zo lang je maar niet op de trein stapt om die knullen in ’t echt te ontmoeten.”
“Nee zeg! Ik wíl ze helemaal niet in het echt kennen. Online is iedereen veel leuker.”
De Godfather
November 1993. Half 4 ’s nachts. Ik rijd door het pikdonkere noordelijke Hogeland. Zojuist kwam het verwachte telefoontje dat ik ze op kon komen halen in Delfzijl. Mijn 16-jarige zoon en zijn schoolvriend, die een optreden in een plaatselijke discotheek met succes hebben afgerond.
De Verlaten Man (172) – Melancholisch? Even spoelen, graag!
En ergens komt dat ene punt, waarvan je innig hoopt dat het pas – óf al – het midden van je leven is. Crisis. Je begint plots terug te blikken. Je staart meewarig naar de uitwerpselen, resten en overblijfselen van je tot op dat moment geleefde bestaan.
Voor Sint-experience emigreren naar Eindhoven
Ik heb met Arthur (2) te doen. Een belangrijke traditie in ons land lijkt namelijk helemaal langs mijn zoontje heen te gaan. Terwijl in verschillende steden veel te doen was om wat schmink in een sprookjesverhaal, wonen wij in een gemeente waar daar al wat aan is gedaan.
Mijn zoontje is een blokkeerfries
Ik denk niet dat hij weet wat geschiedenis is, maar ik weet wel dat hij niet in toeval gelooft. Alles wat op zijn pad komt, heeft als doel hem te behagen. Voor verandering staat hij pas een beetje open als er eerst flink geschreeuwd en gehuild is. Mijn zoontje is derhalve een geboren blokkeerfries.
McDD – weekendje weg
Stichting Verwenevent bood ons een geheel verzorgd weekendje weg aan. Samen met 156 andere gezinnen werden we in de watten gelegd.