Steeds weer die jaarlijks terugkerende sinterklaas- en kerstcadeaustress. Dan bedenk ik me dat ik mij er dit keer heel makkelijk vanaf kan maken. Het kindervolk wenst nieuwe mobieltjes? Prima. De volgende verjaardagen en kerst moeten dan maar iets kariger uitvallen.
Dagboek van een vader
De Verlaten Man (379) – Muziek voor de witte man
De muziek van vandaag de dag is – in mijn oren – allemaal gerecyclede beatboxbagger. Neem een klassieker, frot er discodreun onder en hoppa, daar is je (s)hit. Maar als je dat zegt, ben je een ouwe lul. Zo eentje die om de haverklap roept dat vroeger alles beter was. Punt is: dat wás het ook.
De Verlaten Man (378) – Zuig ‘t op
Een en ander komt erop neer dat ik altijd weer degene ben, die alle zooi opzuigt en wegruimt, want anders zou ons stulpje een iglo van brokken viezigheid worden. De kinderen tillen – in al hun goedheid – slechts even de voeten op, als het nodig is. Meer wordt het niet.
De Verlaten Man (377) – Kromme komkommer!
“Er is he-le-maal niks mis met die komkommer! Het is verdomd de allerlaatste uit eigen tuin! Een prima komkommer die niet gediscrimineerd of uitgestoten blieft te worden. En krom groeien ís geen erfelijke ziekte! Het is een gril van de natuur. Net als kinderen.”
De Verlaten Man (375) – Laat mij in alle rust sterven?
Ik ren heen en weer tussen de bank en de wc. Hoe is het mogelijk dat er zoveel shit uit een mens kan komen? Simone staat alweer in de deuropening. Zo langzaamaan ben ik haar privacy-inbreuken zat. Ik wil gewoon in alle rust sterven. Tijd om door te pakken.
De Verlaten Man (370) – De Aanslag
Ik ben de wanhoop nabij. Ik ga maar radiatorfolie kopen. En een bloempotkachel knutselen. Oh, en ik ben na vijven ‘s middags niet meer bereikbaar. Dan gaat de telefoon namelijk uit, zodat ik de batterij niet zo vaak hoef op te laden.
De Verlaten Man (369) – De morgen erna (“Een beetje dom”)
Soms vind je tijdens het vuile vaat en vieze was verzamelen dingen die je helemaal niet wílt vinden. Dingen die je met de neus op de (puber)feiten drukken. En hoe dan te reageren? Lastig, lastig.
De Verlaten Man (367) – Koffie-ijs moet!
Kak! Koffie! Ik ben het koffie-ijs vergeten! En de chips ook, tot overmaat van ramp. Twee zaken die in ons huishouden van overlevingsbelang zijn. Geen idee hoe me dit kon gebeuren. Ik kán niet zonder…
De Verlaten Man (366) – …en weer thuis, godzijdank!
Ik dacht: ik ga eens lekker een paar weken weg. Met de kinderen. Ik dacht: laten we gaan kamperen. Want wat is er nu mooier? Ik dacht: België! De Ardennen! Geweldig! Lekker relaxen. En zo geschiedde. Niet.
De Verlaten Man (365) – *Dobbert* (vakantiekiekjes)
Na ons hachelijke rafting avontuur hier in de Ardennen waren de kinderen nog dagen misselijk en in shock. Daarom nu een filmpje van wat rustiger vaarwater dat wij bevoeren.