Simone heeft een gaming laptop gekregen. Nick is er niet blij mee. “Kon je haar niet gewoon een beauty weekend geven? Dan zat ze nu niet in mijn space en was tenminste ook nog een paar dagen weg. Win-win.”
Dagboek van een vader
De Verlaten Man (194) – Soepbenen
Soms vraag ik me af of hij wel mijn zoon is. Een echte man gaat immers door tot op ’t bot. Mijn dochter daarentegen knaagt al haar botten blank en graait dan de overblijfselen van Nicks bord om ze verder ‘naar behoren’ af te kluiven.” Zó zonde man, jij laat gewoon ál-tijd de helft eraan zitten!”
McDD – structuur
Zoon vraagt structuur. Hij geeft aan dat het hem helpt. Daar gaat een vakantie zonder moeten, denk ik direct. Geïrriteerd zet ik de tv aan.
De Verlaten Man (192) – Mekkeren in het kwadraat
“Als jullie nu tijdens het eten gewoon niets meer tegen elkaar zeggen, hebben we allemaal nergens last meer van,” mompel ik geërgerd. “Nee, pap.” Nicks vinger zwaait voor mijn gezicht. “Dát is nu werkelijk geen probleemoplossende strategie.”
De Verlaten Man (191) – God is liefde
Bij ons om de hoek staat zo’n godshuis. Het is het honk van een tamelijk fanatieke geloofsgemeenschap met diep christelijke inslag. Een krater van een inslag, zelfs. Het is een ‘vrije kerk’ die enige jaren nog geleden nog in de categorie ‘sektarische groepering’ werd ingedeeld.
McDD – Prolactine
“Er is een veel te hoge waarde van prolactine in zijn bloed gevonden. Dat kan duiden op een goedaardige tumor in zijn hoofd.”
Hoe ik mijn kinderen aan het opruimen krijg
Mijn kinderen zijn beesten.
Ze zien de bende niet, en als ze worden aangespoord om mee te helpen op te ruimen moeten ze ineens poepen, turnoefeningen doen of zijn ze tijdelijk stokdoof.
De Verlaten Man (187) – Hallo? Is daar iemand? Met wie spreek ik?
De cyberjeugd van tegenwoordig kan simpelweg niet meer ‘gewoon’ telefoneren. Althans, de jeugd die ik ken niet. Geen begroeting. Geen identificatie. Geen woord teveel. Geen normaal gesprek mogelijk.
McDD – restaurant
Hij wilde zo graag naar een restaurant. Zoals normale gezinnen naar een restaurant gaan.
En het ging ook goed. In het begin.
Maar hoe drukker het werd, hoe meer Zoon in zichzelf kroop.
De Verlaten Man (183) – Klitten in je klit
De biologiedocente van mijn dochter beweerde dat de meeste mannen geen zak afweten van de vrouwelijke clitoris. ‘Ga maar eens thuis aan je vader vragen wat hij er nu echt van weet,’ zei ze tegen haar leerlingen. En ze kreeg gelijk.
Giechelen in bed
Giechelen in bed. We sliepen er niet van. Boven op zolder lag een roedel jonge meisjes het logeerpartijtje van mijn dochter te consumeren.
De Verlaten Man (180) – Papa is ziek
Volgens jullie zieke-man-theorieën zou ik nu dus hele dagen op de bank en in bed moeten liggen. Uitgeteld zou ik geen vin meer verroeren en met een muts op en een sjaal om liggen wachten tot een vrouw mij een kopje groc en een hoestdrankje komt brengen.
McDD – ziek
McDD is een bitch. Zoon is gediagnosticeerd met McDD. Het gedeelte extreme angst kwam voorbij, toen hij dacht ziek te zijn.
McDD – vuurwerk
Met het naderende vuurwerkfestijn komt mijn zoons McDD tot uiting. Want hij maakt leuke dingen spannend. Spannend wordt gigantisch heftig. En dat evolueert tot een onoverwinnelijk fort van grootsheid.
De Verlaten Man (176) – Voor een enkeling is kerst klote
Eén staatslot, twee kratten bier, drie jumbo-pakken bitterballen, vier pizza’s, vijf favo kanalen op de computer, zes dagen in bed. Kerstklaar is de verlaten man. Als een kwetsbaar vaasje zal ik mij tussen de kussens vlijen.