“Ja ja… I’ll be there. Wees je wel voorzichtig? Geen dingen doen die je niet wilt, hè?” brul ik naar beneden. “Neehee! Sjee, wat denk je wel zeg!?” Nou, laat ik dát maar niet vertellen. Want daar word jij niet blij van, meisje.
Dagboek van een vader
De Verlaten Man (349) – Postpaasportret (slikken en klikken)
Vijf biologisch-dynamisch-alcoholische gangen later zijn we volledig volgepropt, kunnen geen pap meer zeggen, laat staan Pasen. Ik barst uit mijn voegen. En dan moet het paasportret nog volgen…
De Verlaten Man (345) – Romantisch zijn alleen de vrouwen
Als Simone thuis is, is ál het licht in huis aan, staat de verwarming op standje sauna en branden er overal kaarsjes. Want romantisch is alleen de vrouw. “Ja maar, dat is gezéllig, pap! Jij zit altijd in het donker, met de verwarming uit. Dat is toch helemaal niet leuk? Dat is hartstikke ongezellig!”
De Verlaten Man (340) – Joepie! Vrijheid! En nu?
De reactie van mijn huisjeugd op de aangekondigde bevrijdingsdag was pislauw, hun vreugde over een toekomst vol herwonnen vrijheden minder dan matig. “Vrijheid… Wat moet je ermee? Voor mij verandert er niks. En in de herfst komt er sowieso een nieuwe variant from hell, dat weten ze nu al.”
De Verlaten Man (337) – Denis de Butler
De GGD was een dingetje. ‘Even’ een afspraak maken staat gelijk aan een reis naar Omsk.
En de positiviteitsbevestiging, twee dagen later, is helemaal een klap in ‘t bemondkapte gezicht. Mijn eerste en enige gedachte: “Gats, nee zeg… Gedoe. Gáán we weer.”
De Verlaten Man (336) – Stofzuigerzakchirurgie
Jee, heb ik dáár nu al die moeite voor gedaan? Heb ik echt die hele zak doorgefrunnikt en uitgeplozen voor dát ding? Ik merk dat ik toch lichtelijk teleurgesteld ben. Ik had klaarblijkelijk op een meer ‘operatiewaardige’ vondst gehoopt.
De Verlaten Man (335) – Oorlog op het toilet (“wc-wars”)
Ik heb rare kinderen. Na het eten is het altijd raak: dan moet er flink ontlast worden. Ik vermoed door het feit dat ze zo gigantisch veel en snel bunkeren. Maar dan ontbrandt de oorlog rond het toilet: wie is er het eerst?
De Verlaten Man (330) – Pubers, pleurt op?
Bij deze geef ik het december-feestgedruis op. Voorgoed. No more Sinterklaas; met ongelovige, ondankbare, lusteloze pubers is er werkelijk geen reet meer aan.
De Verlaten Man (329) – Alle Omikronnen nog aan toe!
Vloeken en tieren moet. Dat is gezond voor je psyche. In lockdown-achtige tijden zijn wij dan ook zeer creatief met woorden. Maar we kunnen nog wel covidiote inspiratie gebruiken. Iemand inputs?
De Verlaten Man (327) – Nee!
“Nee.” Het beste en mooiste woord in de vocabulaire van iedere pedagogisch spaak gelopen ouder. Past ook nog eens perfect bij deze tijd. Negatief is immers het nieuwe positief.