Mijn twintiger jaren waren de tijd waarin ik duurzaam doordraafde. Niks omvallen. Toen was viriliteit nog heel normaal. Nu niet meer. Op vrijdagavond voor de tv hangend, beginnen de oogjes tegen negenen al te lodderen. Uitgaan? Echt niet.
Dagboek van een vader
De Verlaten Man (401) – Het morele juk van de vleeseter
“Je moet je niet afvragen WAT je vanavond eet, maar WIE!” betoogt Simone fel, “Want dieren hebben óók een persoonlijkheid en een karakter. Net als mensen. Bij onze huisdieren zien we meteen hoe bijzonder en intelligent ze zijn, waarom bij de dieren die we eten dan niet?”
De Verlaten Man (397) – La dolce vita
Als er iets lekkers in huis is, krijg ik daar meestal niet zoveel van mee. Want thuiswonende pubers. Vreetschuren op twee benen. Maar heel soms is het leven tóch zoet.
De Verlaten Man (396) – Antitranspirant
“Lastig hoor,” mompelt Simone. Ik ben blij dat zij het zelf zegt. Ik weet namelijk zelf niet zo goed wat ik ervan moet zeggen. Wat ik er überhaupt van zou kúnnen zeggen. Gender-issues mij laten merken dat ik inmiddels toch echt tot een andere, oudere generatie behoor.
De Verlaten Man (391) – Kampioen koelkasttetris
Een nadeel van met pubers in één huis wonen: je koelkast is altijd bomvol. En dan niet omdat ik zoveel insla. Nee, ze proppen er inmiddels allebei hun eigen eetprut in. Mijn doorsnee voer is namelijk niet langer goed genoeg.
De Verlaten Man (381) – Gratis iPhone, maar niet voor mij
Steeds weer die jaarlijks terugkerende sinterklaas- en kerstcadeaustress. Dan bedenk ik me dat ik mij er dit keer heel makkelijk vanaf kan maken. Het kindervolk wenst nieuwe mobieltjes? Prima. De volgende verjaardagen en kerst moeten dan maar iets kariger uitvallen.
De Verlaten Man (379) – Muziek voor de witte man
De muziek van vandaag de dag is – in mijn oren – allemaal gerecyclede beatboxbagger. Neem een klassieker, frot er discodreun onder en hoppa, daar is je (s)hit. Maar als je dat zegt, ben je een ouwe lul. Zo eentje die om de haverklap roept dat vroeger alles beter was. Punt is: dat wás het ook.
De Verlaten Man (378) – Zuig ‘t op
Een en ander komt erop neer dat ik altijd weer degene ben, die alle zooi opzuigt en wegruimt, want anders zou ons stulpje een iglo van brokken viezigheid worden. De kinderen tillen – in al hun goedheid – slechts even de voeten op, als het nodig is. Meer wordt het niet.
De Verlaten Man (377) – Kromme komkommer!
“Er is he-le-maal niks mis met die komkommer! Het is verdomd de allerlaatste uit eigen tuin! Een prima komkommer die niet gediscrimineerd of uitgestoten blieft te worden. En krom groeien ís geen erfelijke ziekte! Het is een gril van de natuur. Net als kinderen.”
De Verlaten Man (375) – Laat mij in alle rust sterven?
Ik ren heen en weer tussen de bank en de wc. Hoe is het mogelijk dat er zoveel shit uit een mens kan komen? Simone staat alweer in de deuropening. Zo langzaamaan ben ik haar privacy-inbreuken zat. Ik wil gewoon in alle rust sterven. Tijd om door te pakken.