Als ik ergens een pokkenhekel aan heb, is het wel dat ik prestigieus kook en dan komt een kind gewoon niet opdagen. Ja, dat komt voor. Maar dit keer meldde Nick zich zowaar vroegtijdig af voor het avondeten. En achteraf gezien snap ik dat helemaal.
Dagboek van een vader
De Verlaten Man (415) – Pa, niet doen, da’s echt totally cringe!
“Pap, wacht! ze moeten jou de tafel wijzen, je kunt toch niet zomaar zelf ergens gaan zitten? Da’s totally cringe!” “Waarom niet? Alles is vrij! Niks gereserveerd.” “Dat weet je niet. Zoiets dóé je gewoon niet. Dat is awkward.”
De Verlaten Man (414) – “DOE IETS?” (Ach, die A12-plakkers…)
“Ik hoor je, meisje. Maar heel hard roepen dat iemand iets moet doen en dat we het klimaat naar de knoppen helpen, en dan zelf wel vliegend op vakantie gaan en vlees eten, zoals wij, dat schiet niet echt op, hè. Dat is toch hypocriet?”
De Verlaten Man (412) – Zelfstandige pubers? Duh…
“Heel fijn dat je je even komt excuseren.” De licht sarcastische ondertoon is niet te miskennen. Ze blijft stil. “En ja, je verontschuldigen hoort óók bij zelfstandig zijn en volwassen worden, dus ga nog maar even door.”
De Verlaten Man (407) – De liefdeloze levens
De jeugd van tegenwoordig is relatie-schuw. Mannen durven geen relaties meer aan te gaan en niet meer te trouwen. Want als het fout gaat, ben je als man finaal de pineut. Volgens Nick, dan.
De Verlaten Man (403) – Wat nou gouden jaren?!
Mijn twintiger jaren waren de tijd waarin ik duurzaam doordraafde. Niks omvallen. Toen was viriliteit nog heel normaal. Nu niet meer. Op vrijdagavond voor de tv hangend, beginnen de oogjes tegen negenen al te lodderen. Uitgaan? Echt niet.
De Verlaten Man (401) – Het morele juk van de vleeseter
“Je moet je niet afvragen WAT je vanavond eet, maar WIE!” betoogt Simone fel, “Want dieren hebben óók een persoonlijkheid en een karakter. Net als mensen. Bij onze huisdieren zien we meteen hoe bijzonder en intelligent ze zijn, waarom bij de dieren die we eten dan niet?”
De Verlaten Man (397) – La dolce vita
Als er iets lekkers in huis is, krijg ik daar meestal niet zoveel van mee. Want thuiswonende pubers. Vreetschuren op twee benen. Maar heel soms is het leven tóch zoet.
De Verlaten Man (396) – Antitranspirant
“Lastig hoor,” mompelt Simone. Ik ben blij dat zij het zelf zegt. Ik weet namelijk zelf niet zo goed wat ik ervan moet zeggen. Wat ik er überhaupt van zou kúnnen zeggen. Gender-issues mij laten merken dat ik inmiddels toch echt tot een andere, oudere generatie behoor.
De Verlaten Man (391) – Kampioen koelkasttetris
Een nadeel van met pubers in één huis wonen: je koelkast is altijd bomvol. En dan niet omdat ik zoveel insla. Nee, ze proppen er inmiddels allebei hun eigen eetprut in. Mijn doorsnee voer is namelijk niet langer goed genoeg.